Zły sen zwiększa ryzyko jaskry

Zły sen zwiększa ryzyko jaskry

Niedawny BMJ został otwarty Badania dowodzą, że chrapanie, senność w ciągu dnia, bezsenność i długość snu mogą zwiększać ryzyko jaskry.

Uczyć się: Związek zachowań i wzorców snu z ryzykiem jaskry: prospektywne badanie kohortowe w brytyjskim Biobanku.Źródło zdjęcia: SERGEI PRIMAKOV / Shutterstock.com

Co to jest jaskra?

Na całym świecie jaskra pozostaje główną przyczyną nieodwracalnej utraty wzroku. Naukowcy szacują, że na jaskrę na całym świecie choruje obecnie ponad 70 milionów osób, a do roku 2040 liczba ta wzrośnie do ponad 111 milionów.

Jaskra wynika z postępującej utraty komórek zwojowych siatkówki (RGC), szczególnie samoistnie światłoczułych RGC (ipRGC). Podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe (IOP) jest istotnym czynnikiem ryzyka jaskry; dlatego większość interwencji terapeutycznych ma na celu obniżenie IOP.

W pozycji leżącej, np. B. podczas snu IOP jest często najwyższe. Poprzednie raporty wskazują, że poziom IOP może wzrosnąć nawet o 4 mmHg, gdy pacjenci z jaskrą przechodzą z pozycji siedzącej do leżącej.

Obserwacje te zostały potwierdzone w kilku raportach badających zachowanie podczas snu pacjentów z jaskrą. Na przykład jedno z badań wykazało, że częstość występowania jaskry była najniższa u osób, które spały siedem godzin każdej nocy, a najwyższa u osób, które spały mniej niż trzy lub więcej niż 10 godzin na dobę.

Oprócz wpływu snu na jaskrę, badania wykazały również, że choroba ta może również wpływać na jakość i ilość snu u pacjentów, szczególnie tych z ciężkimi postaciami choroby. W tym celu odnotowano dużą częstość występowania zaburzeń snu u pacjentów z jaskrą, z których najczęstszym jest obturacyjny bezdech senny (OSA).

O studiowaniu

Aby lepiej zrozumieć wpływ różnych wzorców snu na ryzyko jaskry, badacze zrekrutowali ponad 500 000 osób zarejestrowanych w brytyjskim Biobanku w celu wypełnienia kwestionariuszy. Ponadto zebrano podstawowe informacje na temat cech socjodemograficznych, stylu życia i stanu zdrowia uczestników na początku badania.

Osoby, które zrezygnowały z udziału w brytyjskim Biobanku i u których przed przystąpieniem do badania zdiagnozowano jaskrę, przeszły wcześniej operację jaskry lub leczenie laserem lub nie przekazały informacji na temat swojego wzorca snu, zostały wykluczone z badania. Od daty początkowej rekrutacji wszystkich uczestników badania obserwowano do rozpoznania jaskry, śmierci, emigracji lub do 31 marca 2021 r., w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Uczyć się Wyniki

Po zastosowaniu kryteriów wykluczenia do ostatecznej analizy włączono 409 053 osoby. Średni wiek w chwili rekrutacji wynosił 57 lat, przy czym 45% całej kohorty badania stanowili mężczyźni.

Średni czas obserwacji uczestników badania wyniósł 10,7 lat i w tym czasie zidentyfikowano 8690 przypadków jaskry. Pacjenci z jaskrą częściej byli starsi, płci męskiej, byli palaczami i mieli w wywiadzie wysokie ciśnienie krwi lub cukrzycę na początku badania.

Na potrzeby niniejszego badania krótki czas snu zdefiniowano jako krótszy niż siedem godzin dziennie, natomiast długi sen przekraczający dziewięć godzin dziennie. Zarówno krótki, jak i długi czas snu wiązały się ze zwiększonym ryzykiem jaskry.

Ponadto osoby, które zgłosiły „zwykle”, co było najwyższym wynikiem nasilenia objawów bezsenności w tym badaniu, również częściej cierpiały na jaskrę.

Częsta senność w ciągu dnia była również powiązana ze zwiększonym ryzykiem jaskry. Co ciekawe, senność w ciągu dnia była powiązana z jaskrą pierwotną otwartego kąta (POAG), ale nie z jaskrą pierwotną zamkniętego kąta (PACG). Skutki innych zachowań związanych ze snem były podobne w przypadku różnych typów jaskry.

Wnioski

Z obecnego badania wynika, że ​​u osób mających złe nawyki związane ze snem, w tym chrapanie, senność w ciągu dnia, bezsenność oraz krótki i długi sen, ryzyko rozwoju jaskry było większe. Wyniki te podkreślają znaczenie interwencji związanych ze snem u pacjentów z jaskrą wysokiego ryzyka oraz korzyści płynące z rutynowych badań przesiewowych okulistycznych u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami snu w zapobieganiu jaskrze.

Odniesienie:

• Sun, C., Yang, H., Hu, Y., et al. (2022). Assoziation von Schlafverhalten und -muster mit dem Glaukomrisiko: eine prospektive Kohortenstudie in der UK Biobank. BMJ geöffnet. doi:10.1136/bmjopen-2022-063676

.