Badanie koncentruje się na poprawie wsparcia dla osób starszych doświadczających bezdomności

Badanie koncentruje się na poprawie wsparcia dla osób starszych doświadczających bezdomności

Poprawa wsparcia dla osób starszych doświadczających bezdomności w trzech głównych kanadyjskich miastach jest przedmiotem trwającego badania prowadzonego przez Sarah Canham, profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Simona Frasera.

Badanie opiera się na badaniu pilotażowym, które udokumentowało oparte na dowodach interwencje w schroniskach i usługach mieszkaniowych, które wspierają osoby doświadczające bezdomności dla osób w wieku 50 lat i starszych w Vancouver, Montrealu i Calgary – miastach, w których bezdomność dramatycznie wzrosła w grupie wiekowej 50+. Jej nowy projekt oceni te obiecujące praktyki w celu poprawy usług dla bezdomnych.

Oczekuje się, że tendencja ta będzie się utrzymywać, ponieważ Kanada boryka się ze starzeniem się społeczeństwa, rosnącą urbanizacją i utrzymującym się niedoborem niedrogich mieszkań. Młodsi przedstawiciele pokolenia wyżu demograficznego są szczególnie narażeni na bezdomność ze względu na niekorzystne warunki w przebiegu życia związane z konkurencyjnymi rynkami pracy i rynkiem mieszkaniowym oraz wynikającymi z tego wyzwaniami w zakresie gromadzenia majątku w celu ochrony przed niepewnością mieszkaniową”.

Sarah Canham, profesor nadzwyczajny, Uniwersytet Simona Frasera

Zespół przeprowadzi ocenę 11 praktyk w zakresie schronisk/mieszkań, aby określić, które są najbardziej przydatne we wspieraniu starzenia się na miejscu (AIRP), koncentrując się na czterech programach w Calgary i Vancouver oraz trzech w Montrealu. Naukowcy przeprowadzą wywiady z dostawcami i klientami, przeanalizują absorpcję i przeprowadzą oceny środowiskowe.

Ich odkrycia pomogą informować decydentów o kwestiach związanych z mieszkalnictwem, bezdomnością, dostawcami usług zdrowotnych i socjalnych w projektowaniu i świadczeniu usług.

Osoby starsze stoją przed wyjątkowymi wyzwaniami, takimi jak problemy zdrowotne i związane z poruszaniem się, które często wymagają wsparcia, aby móc żyć samotnie. Canham stwierdziła, że ​​badania pokazują, że młodsze osoby przebywające w schroniskach są nękane i zastraszane.

Starzenie się na miejscu – dla niektórych oznacza to dom, w którym zawsze mieszkali – może nie być możliwe, dlatego badacze sugerują, że należy skupić się na starzeniu się na miejscu, przy odpowiednim wsparciu dla złożonych potrzeb tej kohorty.

W badaniu pilotażowym zidentyfikowano kilka kategorii zakwaterowania/zakwaterowania dla osób starszych doświadczających bezdomności, w tym:

• Notunterkünfte, vorübergehende oder Übergangsunterkünfte/Unterkünfte mit Stützen
• Unabhängiges Wohnen mit Offsite-Unterstützung
• Unterstütztes unabhängiges Wohnen mit nicht-medizinischer Unterstützung vor Ort
• Dauerhaftes unterstützendes Wohnen (PSH) mit medizinischer Unterstützung vor Ort und/oder spezialisierten Diensten
• Langzeitpflege
• Palliativpflege/Hospiz

Inni badacze SFU zaangażowani w projekt to Habib Chaudhury, profesor i kierownik katedry gerontologii; Atiya Mahmood, profesor nadzwyczajny gerontologii; Julian Somers Nauk o Zdrowiu, wybitny profesor; Andy Yan, director of SFU's urban program; and Rachel Weldrick, postdoctoral researcher.

Źródło:

Uniwersytet Simona Frasera

Odniesienie:

Canham, SL i in. (2022) Starzenie się we właściwym miejscu: budowanie potencjału w zakresie obiecujących praktyk wspierających osoby starsze doświadczające bezdomności w Montrealu, Calgary i Vancouver. Protokoły nauk społecznych. http://journals.ed.ac.uk/social-science-protocols/article/view/6952.

.