Astma a szkolny plan zarządzania aktywnością fizyczną

Astma a szkolny plan zarządzania aktywnością fizyczną

Około jeden na 15 uczniów cierpi obecnie na astmę, a liczba ta znacznie wzrosła w porównaniu z sytuacją sprzed 20 lat. Jednakże dzięki dobremu leczeniu i rozpoznaniu czynników wywołujących astmę uczniowie chorzy na astmę mogą nadal być aktywni fizycznie w szkole.

Astma to choroba, w przebiegu której oskrzeliki i pęcherzyki płucne (worki powietrzne) w płucach zwężają się i nie można już uwolnić powietrza. Astmatyk może wdychać powietrze, ale nie może dostatecznie wydychać. Płuca stają się nadmiernie napompowane powietrzem, które nie dostarcza już tlenu do organizmu.

Astma i aktywność fizyczna idą w parze z właściwym planowaniem i leczeniem.

Chociaż astma może ograniczać aktywność fizyczną, nie musi jej zaprzeczać. Sprawność fizyczna jest ważnym celem każdego ucznia. Sprawność fizyczna zwiększa prawdopodobieństwo utrzymania sprawności fizycznej przez ucznia w okresie dorosłości i zmniejsza prawdopodobieństwo, że stanie się dorosłym z nadwagą, co negatywnie wpływa na reakcję pacjenta na astmę.

Współpraca między uczniami, nauczycielami, rodzicami, trenerami, lekarzami i instruktorami wychowania fizycznego w celu leczenia i kontroli astmy zwiększa szanse uczniów na pozostanie aktywnym. Częścią tego partnerstwa jest plan leczenia astmy. Plan ten identyfikuje wyzwalacze lub czynniki, które pogarszają astmę ucznia lub powodują epizod.

Astmatycy powinni unikać wyzwalaczy aktywujących i je kontrolować.

Do typowych czynników wywołujących epizod astmy należą ćwiczenia, pleśń, alergie, infekcje górnych dróg oddechowych, substancje drażniące, dym papierosowy, roztwory czyszczące, perfumy i farby. Niektórych z tych czynników wyzwalających można uniknąć, inne można ograniczyć. W obu przypadkach należy je uwzględnić w planie leczenia każdego dziecka chorego na astmę.

Kolejna część planu leczenia obejmuje dostęp do leków stosowanych w leczeniu ataków astmy. Dzieci chore na astmę potrzebują dostępu do leków doraźnych podczas ataków. Stosowanie planu zarządzania zwiększa prawdopodobieństwo, że uczeń pozostanie aktywny w ciągu roku szkolnego i rozwinie dobre cechy sprawności, które będą mu towarzyszyć przez całe życie.

Aktywność fizyczna w szkole powinna być dostosowana do aktualnego stanu płuc ucznia.

Ich stan można ocenić za pomocą miernika przepływu szczytowego. Celem jest włączenie uczniów w zajęcia, nawet jeśli nie mogą oni wykonywać ćwiczeń fizycznych. Uczniowie mogą pełnić funkcję chronometrażystów, strzelców punktów lub menadżerów sprzętu, dopóki ich stan zdrowia się nie poprawi.

Uczniowie chorzy na astmę odnoszą większe sukcesy w utrzymywaniu aktywności fizycznej, jeśli stosuje się plan działania na rzecz astmy. Plan postępowania powinien obejmować historię choroby ucznia, jego indywidualne objawy, kontakt z rodzicami i podmiotami świadczącymi opiekę zdrowotną, normalne wartości szczytowego przepływu, czynniki wyzwalające, leki oraz podpisy rodziców/opiekunów i uczniów. Plan powinien uwzględniać udział uczniów w procesie opracowywania, ponieważ przy udziale uczniów istnieje większe prawdopodobieństwo, że będą oni podążać za planem.

Ostatnią częścią planu postępowania powinien być pełny dostęp do leków doraźnych. Uczniowie powinni mieć możliwość dostępu do leków, podawania ich i określenia, kiedy potrzebują leków. Nauczyciele i trenerzy powinni znać nie tylko czynniki wywołujące objawy u uczniów, ale także objawy wymagające natychmiastowego działania, takie jak kaszel, świszczący oddech, trudności w oddychaniu, ucisk w klatce piersiowej lub niskie szczyty.

Jeżeli objawy astmy wystąpią w trakcie lub po aktywności fizycznej w szkole, uczeń powinien przerwać tę aktywność, skorzystać z inhalatora, a w przypadku braku poprawy zgłosić się pod opiekę doraźną. Utrzymywanie aktywności fizycznej w szkole jest ważnym elementem poprawy sprawności fizycznej, dzięki czemu uczniowie mogą kontynuować swój rozwój.

Zainspirowany twórczością J. Russella Harta