Kontrowersje dotyczące diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej

Kontrowersje dotyczące diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej

Niedawny artykuł w The Boston Globe (patrz poniżej) podkreśla kontrowersje wokół rosnącej popularności diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej wśród dzieci i młodzieży. Z własnego doświadczenia wynika, że ​​widziałem bardzo niewielu pacjentów, którzy rzeczywiście spełniali tradycyjne kryteria choroby afektywnej dwubiegunowej. Jeszcze ostrożniej podchodzę do diagnozowania choroby afektywnej dwubiegunowej u dzieci i młodzieży. Niektóre z charakterystycznych objawów choroby afektywnej dwubiegunowej, w tym impulsywność, pretensjonalność, gwałtowne zmiany nastroju, podejmowanie ryzyka i hiperseksualność, żeby wymienić tylko kilka, są całkiem normatywne u rozwijających się nastolatków.

Teraz może pojawić się jeszcze większe zamieszanie w związku z możliwym dodaniem zaburzenia dysregulacji nastroju (DMDD) do nowego dodatku DSM, DSM-5. Należałam do zespołu prowadzącego badania terenowe dotyczące tej nowej diagnozy i początkowo myślałam, że wiele dzieci, u których wcześniej zdiagnozowano chorobę afektywną dwubiegunową, otrzyma teraz etykietę DMDD. Jednak moje doświadczenie było zupełnie inne. Nie jestem pewien, czy w ogóle zdiagnozowałem to u wszystkich dzieci, które badałem w badaniach terenowych. W rzeczywistości większość dzieci z problemami nastroju nie spełniała kryteriów choroby afektywnej dwubiegunowej ani DMDD. Wiele diagnoz dotyczyło problemów w relacjach rodzic-dziecko, zespołu stresu pourazowego (PTSD), zaburzeń nastroju BNO, subsyndromalnych zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych itp.

Zapisując diagnozy psychiatryczne, zapomina się o tym, jak rygorystyczne są w rzeczywistości kryteria diagnostyczne oraz że sposób ich zapisywania pozostawia wiele do subiektywizmu ze strony pacjenta, rodzica, nauczyciela i lekarza. Na przykład, patrząc na kryteria DMDD (patrz poniżej), powinno być oczywiste, że poprzeczka jest bardzo wysoka, aby faktycznie postawić tę diagnozę. Dziecko musi mieć poważne, nawracające wybuchy złości częściej niż 3 razy w tygodniu, całkowicie nieproporcjonalne pod względem intensywności i czasu trwania, z nastrojem pomiędzy wybuchami, który jest stale zły lub drażliwy, występującym prawie codziennie przez większą część dnia.

Te objawy lub zachowania muszą występować przez 12 miesięcy i nie może być w tym roku okresu, w którym dziecko nie miało objawów przez 3 lub więcej miesięcy. Diagnoza nie dotyczy dzieci poniżej 6. roku życia i powyżej 18. roku życia, jednak diagnozę należy postawić przed 10. rokiem życia. Wreszcie, zachowań i objawów nie da się lepiej wytłumaczyć depresją, stanami lękowymi lub innymi zaburzeniami psychicznymi. Nie jestem pewien, czy wszystkie dzieci, które widziałem praktykujące na psychiatrii, spełniałyby te rygorystyczne kryteria. A jeśli tak, najważniejszym pytaniem dla mnie jest zawsze to, jak mogę pomóc dziecku i jego rodzinie.

Uważam, że diagnoza jest kluczowa, ponieważ ukierunkowuje leczenie, ale podchodzę do oceny bardzo dokładnie i rozsądnie. Ponadto jestem głęboko przekonana, że ​​zrozumienie przyczyn objawów i zachowań jest ważniejsze niż diagnoza. Jeśli u dziecka występują objawy, które niedawno uważano za objawy choroby afektywnej dwubiegunowej, ale w rzeczywistości zażywa narkotyki, jest zastraszane, reaguje na prąd lub jest spowodowane przebytą traumą, żadne leki stabilizujące nastrój na świecie nie rozwiążą problemu, nie rozwiążą problemu ani nie sprawią, że dziecko poczuje się lepiej.

http://www.bostonglobe.com/metro/2012/05/09/proposed-new-diagnosis-for-bipolar-disorder-children-divides-psychiatrists/An4RHSU5uVZ6l6AiyTy9eP/story.html?camp=pm

http://www.dsm5.org/proposedrevisions/pages/proposedrevision.aspx?rid=397

Zainspirowany Asą Marokusem