Leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów we wczesnym stadium

Leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów we wczesnym stadium

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest najczęstszą zapalną postacią zapalenia stawów, dotykającą około dwóch milionów Amerykanów. Jest to ogólnoustrojowa choroba autoimmunologiczna, na którą nie ma leku.

Liczne dane wykazały, że uszkodzenie stawów w RZS może wystąpić już po 4 miesiącach od wystąpienia objawów. Dalsze dowody wykazały, że wczesna interwencja przy użyciu leków przeciwreumatycznych modyfikujących przebieg choroby (DMARD) łagodzi objawy przedmiotowe i podmiotowe choroby, ale także spowalnia tempo progresji radiologicznej, będącej głównym czynnikiem warunkującym przyszłą niepełnosprawność. Ponieważ jest to choroba ogólnoustrojowa, uszkodzeniu stawów mogą towarzyszyć także znaczne uszkodzenia innych układów narządów, takich jak płuca, oczy, szpik kostny, skóra i nerwy.

Wytyczne American College of Rheumatology sugerują, że leczenie DMARD należy rozpocząć natychmiast w ciągu pierwszych trzech miesięcy od rozpoznania. Czasami dodanie małej dawki prednizonu – doustnego kortykosteroidu – może pomóc zyskać na czasie, działając jako „pomost” do czasu, gdy DMARD zacznie działać. Łączenie metotreksatu, „konia roboczego” DMARD, z małą dawką prednizonu może zmniejszyć aktywność choroby, spowolnić tempo postępu choroby i zapobiec dalszej niepełnosprawności fizycznej.

Należy przestrzec, że opóźnienie leczenia o ponad trzy miesiące od momentu postawienia diagnozy ma poważne konsekwencje, ponieważ zwiększa ryzyko uszkodzenia stawów i zmniejsza szansę na przyszłą remisję. Dodatkowo, gdy już dojdzie do uszkodzenia stawów, nie da się go już odwrócić. Zatem profilaktyka jest kluczowa.

W ten sposób wyłonił się zdroworozsądkowy paradygmat leczenia wczesnego reumatoidalnego zapalenia stawów. Większość reumatologów coraz częściej trzyma się tego modelu.

Pierwszym z nich jest wczesne wykrywanie. Zależy to oczywiście od wcześniejszego skierowania do reumatologa.

Drugą ważną kwestią jest natychmiastowe rozpoczęcie leczenia DMARD, najlepiej metotreksatem i prednizonem w małych dawkach.

Ostatnim podejściem jest zastosowanie modnego ostatnio modelu „leczenie do celu”. Leczenie celowane wiąże się z koniecznością bardzo ścisłej kontroli choroby. Takie podejście pozwala pacjentowi opracować dostosowany program leczenia, którego celem jest osiągnięcie niskiej aktywności choroby lub całkowitej remisji. Osiągnięcie celu leczenia można osiągnąć obiektywnie, stosując różne narzędzia pomiarowe, w tym liczbę stawów, badania krwi pod kątem stanu zapalnego i różne techniki obrazowania.

Takie podejście do leczenia nie różni się od podejścia do leczenia innych poważnych chorób przewlekłych, takich jak nadciśnienie i cukrzyca.

Zainspirowany Nathanem Wei