Zrozumieć chorobę afektywną dwubiegunową – chaotyczny umysł

Zrozumieć chorobę afektywną dwubiegunową – chaotyczny umysł

Jeśli kiedykolwiek jechałeś trudną, niesympatyczną kolejką górską, to uczucie jest prawdopodobnie podobne do uczucia osoby żyjącej z bałaganem związanym z chorobą afektywną dwubiegunową. Ponieważ cierpi nie tylko sama osoba, ale także przyjaciele i rodzina, ponieważ ich związek jest często obarczony niepewnością.

Osoba cierpiąca na chorobę afektywną dwubiegunową budzi się i rozpoczyna dzień z dużą niepewnością. Podczas jednego z epizodów depresyjnych lub w dniu nadmiernego podniecenia, gdy jest w stanie maniakalnym, mogą mu przyjść do głowy myśli samobójcze. Można nawet wypełnić dzień mieszanymi epizodami depresji i manii. Taki jest fakt życia osoby z tym zaburzeniem.

Zarówno epizody maniakalne, jak i depresyjne zwykle występują niezależnie od pozytywnych lub negatywnych rzeczy i wydarzeń w życiu danej osoby. Wyjaśniając szczegółowo: osoba cierpiąca na chorobę afektywną dwubiegunową nie ma epizodu depresyjnego, ponieważ przydarzyło jej się coś złego lub strasznego. Nawet jeśli jest coś, co mogłoby wpłynąć na czas wystąpienia epizodu, najprawdopodobniej jest to ogólny stres życiowy wpływający na daną osobę. Okresy stresu w pracy lub w domu mogą zakłócić równowagę, którą dana osoba stara się utrzymać.

Kiedy osoba cierpiąca na chorobę afektywną dwubiegunową uczestniczy w epizodzie, zwykle ma mniejszą kontrolę nad swoim zachowaniem i życiem niż zwykle. Nie oznacza to, że osoba cierpiąca na chorobę afektywną dwubiegunową jest osobą bezbronną, która ma niewielkie szanse na osiągnięcie czegokolwiek. Tyle, że nawet wykonanie prostych, rutynowych zadań, które normalnie byłyby łatwe, nagle w trakcie epizodu maniakalno-depresyjnego staje się niezwykle trudne.

Podczas epizodu maniakalnego dochodzi do rozmycia aktywności i nadmiernego podniecenia. Mania może powodować poczucie własnej wartości, pewności siebie, wyższości i złego osądu. Osoby w epizodzie maniakalnym mogą robić rzeczy, których normalnie nie zrobiłyby w swoim życiu. Możesz nagle zapragnąć założyć firmę, co z pewnością może być dobrą rzeczą. Jeśli jednak dadzą się ponieść epizodowi maniakalnemu, mogą rzucić pracę i rozpocząć działalność gospodarczą bez odpowiedniego planowania lub czegokolwiek innego. Mogą angażować się w ryzykowne zachowania seksualne, które nie byłyby dla niego normalne, a nawet wydawać lub grać w pieniądze, bez których nie mogą żyć.

Podczas depresji pojawia się poczucie beznadziejności i bezbronności. Nie masz pragnienia cieszenia się życiem, osiągania czegokolwiek i kontaktu z ludźmi. Mogą wytrzymać dzień lub dwa bez jedzenia, ponieważ jedzenie wydaje im się nieistotne i nieistotne. Walka z myślami samobójczymi to ciągły i wyczerpujący wysiłek. Te myśli samobójcze regularnie nękają Twój umysł, nawet jeśli nie planujesz próby samobójczej lub zdecydowałeś się jej nie popełniać. Walka z tymi „myślami” jest denerwująca i frustrująca. Możesz także odczuwać ból fizyczny, taki jak: ból ramion, ból szyi lub pleców. Ból fizyczny odczuwany przez niektóre osoby jest opisywany jako podobny do bólów ciała towarzyszących grypie.

Jak każdy może sobie wyobrazić, życie w jednym z tych stanów umysłu może być destrukcyjne i chaotyczne. Spróbuj wyobrazić sobie siebie, żyjącego pomiędzy tymi dwiema skrajnościami. Kiedy przez większość czasu jesteś pomiędzy epizodami, próba odzyskania życia, umysłu i pewności siebie byłaby wyzwaniem.

Inspirowany twórczością Mosesa Wrighta