Krótko mówiąc, bulimia psychiczna

Krótko mówiąc, bulimia psychiczna

Osoba chora na bulimię jest zajęta jedzeniem i często objada się w tajemnicy. Objadanie się to ilość jedzenia, która jest zdecydowanie większa niż większość ludzi spożywa w podobnym czasie i okolicznościach (np. większość ludzi zjada za dużo w czasie wakacji). Bingerzy wykazują również brak kontroli nad jedzeniem podczas odcinka, a spożycie kalorii waha się od 3000 do 40 000 na odcinek. Częstość występowania tego zaburzenia jest nieznana, ponieważ jest tajemnicą i pozostaje ukryta ze strachu lub wstydu. Bulimia psychiczna często zaczyna się w wieku nastoletnim, ale odnotowane przypadki zachorowań trwają od 5 do 70 lat.

Po epizodach objadania się następują różne formy oczyszczenia. Wymioty można wywołać wkładając palec lub inny przedmiot do gardła. Po pewnym czasie wywoływanie wymiotów może nie być już konieczne. Osoba ta sprawdzi, czy cała porcja została zwymiotowana przed zakończeniem płukania. Odczucia zaraz po tym to ulga, siła, możliwość przejadania się, ale uniknięcia konsekwencji, „wygrywania” i oszukiwania wszystkich. Pewna młoda kobieta stwierdziła: „To jedyna rzecz, nad którą mój tata nie może zapanować”. Uczucia te wzmacniają się wzajemnie w pozytywny sposób i pomagają wyjaśnić, dlaczego zaburzenie się utrzymuje. Jednak negatywne uczucia, takie jak samodewaluacja, nienawiść do siebie, strach przed odkryciem, poczucie winy i brak kontroli, podążają za pozytywnymi. Bulemicy często obiecują, że nigdy więcej tego nie zrobią.

Inne formy oczyszczania obejmują środki przeczyszczające (zwykle od 2 do 30 środków przeczyszczających na użycie), leki moczopędne, pigułki odchudzające lub lewatywy. Metody te nie powodują utraty wagi, ale mimo to uczucie pozbycia się spożycia jest satysfakcjonujące i wzmacniające. Metody bez spłukiwania obejmują nadmierny wysiłek fizyczny (do pięciu godzin dziennie), który można zracjonalizować jako sprawność fizyczną. Post, będący próbą zrekompensowania nadmiernego spożycia, ma charakter samobójczy, ponieważ powoduje ponowne napady objadania się, gdy dana osoba czuje się głodna.

Fizyczne konsekwencje objadania się, po którym następuje zaczerwienienie, mogą obejmować obrzęk gruczołów ślinowych, pęknięte naczynia krwionośne w oczach, pęknięty żołądek, łzy przełyku, odwodnienie, zaburzenia równowagi elektrolitowej (zagrażające funkcjonowaniu serca) i niedożywienie. Ośmioletnia pacjentka cierpiąca na bulimię twierdzi, że naprawy zębów kosztują 10 000 dolarów, ponieważ wymioty powodują erozję szkliwa po wewnętrznej stronie zębów.

Bulimia psychiczna ma kilka czynników sprawczych. Czynnik biologiczny wskazuje na obecność serotoniny w mózgu i jej regulację sytości i preferencji żywieniowych, a także regulację impulsów. Około 85% pacjentów z bulimią doświadcza hipoglikemii (niskiego poziomu cukru we krwi), co może przyczyniać się do chęci objadania się. Z biegiem czasu zachowanie rozwija właściwości uzależniające. Wielopoziomowy model etiologii bulimii uwzględnia czynniki społeczne, kulturowe, rodzinne i osobiste: społeczeństwo przecenia szczupłość, a otyłość jest silnie napiętnowana. rodziny bulimiczne wyrażają większą złość, agresję i konflikty (bez umiejętności rozwiązywania konfliktów), komunikację pośrednią, brak wsparcia i brak oszczędności; Nadużywanie pożywienia i waga w rodzinie (stopień objawów związany jest z występowaniem u matek i sióstr); przytłoczony zadowalaniem innych; silny wpływ grupy rówieśniczej na bycie atrakcyjnym (szczupłym), zdobywanie aprobaty innych kobiet i przyciąganie przyjaciół; Poczucie nieskuteczności i niska świadomość interoceptywna wywołująca duży niepokój; oddzielenie się od nieprzyjemnych uczuć poprzez skupienie uwagi na jedzeniu. Bulimicy mogą wykazywać inne zachowania impulsywne, takie jak: B. Picie, rozwiązłość seksualna, kleptomania, szaleństwo zakupów i zażywanie narkotyków.

Zainspirowany twórczością K. C. Brownstone’a