Niska wydolność tlenowa nie jest czynnikiem ryzyka zespołu metabolicznego u dzieci

Niska wydolność tlenowa nie jest czynnikiem ryzyka zespołu metabolicznego u dzieci

Badanie przeprowadzone we współpracy pomiędzy Uniwersytetem w Jyväskylä i Uniwersytetem Wschodniej Finlandii wykazało, że wysoka sprawność aerobowa nie chroni dzieci przed zespołem metabolicznym. Badanie wykazało również, że ilość tkanki tłuszczowej w organizmie zafałszowała wyniki kilku wcześniejszych badań dotyczących ochronnego wpływu ćwiczeń aerobowych na zespół metaboliczny. Naukowcy odkryli również, że słaba wydolność tlenowa nie jest cechą zespołu metabolicznego u dorosłych. Niemniej jednak dobra wydolność tlenowa może wskazywać na brak czynników ryzyka zespołu metabolicznego.

W szczególności w badaniu zbadano, w jaki sposób uwzględnienie wielkości i składu ciała wpływa na związek między wydolnością tlenową a zespołem metabolicznym. Zespół metaboliczny to kumulacja ryzyka chorób metabolicznych i sercowo-naczyniowych u danej osoby. Zespół metaboliczny charakteryzuje się dużą zawartością tkanki tłuszczowej, podwyższonym ciśnieniem krwi, insulinoopornością, podwyższonym poziomem trójglicerydów i obniżonym poziomem cholesterolu lipoprotein o dużej gęstości (HDL).

Z dowodów wynika, że ​​niska wydolność tlenowa nie jest czynnikiem ryzyka zespołu metabolicznego u dzieci. Gdy sprawność aerobową dzieli się przez całkowitą masę ciała, dobrze wytrenowane dzieci są mniej narażone na zespół metaboliczny. Wydaje się jednak, że ten ochronny efekt ćwiczeń wynika raczej z różnic w masie tkanki tłuszczowej niż z wydolności aerobowej.

Nasze wyniki pokazują, że nadwaga lub otyłość zwiększa ryzyko wystąpienia zespołu metabolicznego, niezależnie od poziomu wydolności tlenowej. Zamiast skupiać się na sprawności aerobowej, zapobieganie zespołowi metabolicznemu powinno rozpocząć się od zwiększenia aktywności fizycznej, poprawy jakości diety i kontroli wagi”.

Doktor Eero Haapala, Wydział Nauk o Sporcie, Uniwersytet w Jyväskylä

Nawet u dorosłych znaczenie niskiej wydolności tlenowej jako czynnika ryzyka zespołu metabolicznego zostało znacznie zmniejszone, gdy odpowiednio uwzględniono skład ciała. U dorosłych skład ciała oceniano na podstawie pomiaru fałdu skórnego. Gdyby skład ciała mierzono za pomocą urządzenia DXA, znaczenie sprawności aerobowej mogłoby jeszcze bardziej spaść.

Chociaż wydolność aerobowa miała jedynie słaby związek z zespołem metabolicznym, lepsza wydolność aerobowa była związana z wyższym poziomem cholesterolu HDL.

W badaniu wzięło udział 352 dzieci w wieku od 9 do 11 lat z badania PANIC i 572 mężczyzn w wieku od 53 do 72 lat z badania KIHD. Maksymalny pobór tlenu jako miarę wydolności wytrzymałościowej mierzono za pomocą testu na ergometrze maksymalnego cyklu. Zespół metaboliczny określono zgodnie z międzynarodowymi standardami. Ponadto mierzono skład ciała u dzieci za pomocą urządzeń InBody i DXA, a u dorosłych mierzono grubość fałdu skórnego.

Wyniki badania opublikowano w renomowanym czasopiśmie Journal of Medicine and Science in Sport.

Źródło:

Uniwersytet w Jyväskylä

Odniesienie:

Haapala, E.A. i in. (2022) Czy niska wydolność krążeniowo-oddechowa jest cechą zespołu metabolicznego u dzieci i dorosłych? Journal of Medicine and Science in Sport. doi.org/10.1016/j.jsams.2022.08.002.

.