Historie nadziei — Komórki macierzyste z krwi pępowinowej dają nadzieję w leczeniu autyzmu

Historie nadziei — Komórki macierzyste z krwi pępowinowej dają nadzieję w leczeniu autyzmu

Co to jest autyzm? Co odróżnia osoby autystyczne od innych? Co powoduje autyzm? W głowach ludzi pojawiają się setki pytań dotyczących tego schorzenia. Co to właściwie jest?

Autyzm jest chorobą psychiczną, która występuje od wczesnego dzieciństwa i trwa przez całe życie. Charakteryzuje się niewielkimi lub poważnymi trudnościami w interakcjach społecznych i tworzeniu abstrakcyjnych pojęć językowych. A co najważniejsze, jest to choroba nieuleczalna. Jednak nowe badanie pokazuje, że terapia komórkami macierzystymi może przynieść znaczną poprawę u dzieci autystycznych.

To historia Gracie Gregory, jednego z 25 autystycznych dzieci, które wzięły udział w badaniu na Uniwersytecie Duke w Durham w Północnej Karolinie, w którym wykorzystano komórki macierzyste do łagodzenia problemów związanych z autyzmem. Ideą badań było sprawdzenie, czy transfuzja krwi pępowinowej z rzadkimi komórkami macierzystymi może wyleczyć autyzm lub przynajmniej zmniejszyć jego nasilenie.

W wieku 2 lat u Gracie zdiagnozowano autyzm. Kiedy matka Gracie po raz pierwszy dowiedziała się o badaniu, natychmiast zapisała się do badania, nie wiedząc, czego się spodziewać, a czego nie. Na tym polegała trudność; stanęli twarzą w twarz ze swoim autystycznym dzieckiem. Był czas, kiedy siostra Gracie, Ryleigh, bała się jej z powodu jej niekontrolowanych zachowań, takich jak uderzanie i kopanie. Ale teraz Ryleigh uważa, że ​​Gracie jest „bardzo słodka i miła”. Stało się to możliwe dopiero po terapii komórkami macierzystymi.

Gracie miała łagodną lub umiarkowaną skalę autyzmu. W trakcie tego procesu Gracie, wówczas pięcioletnia, zaczęła doświadczać tych samych objawów: kopania, plucia, krzyczenia, a nawet bicia swoich terapeutów. Utrzymanie ich w jednym miejscu było prawie niemożliwe.

Wyniki przekroczyły oczekiwania rodziców Gracie! Rodzice pamiętają, jak trudne było jej wtedy życie, gdy zajmowało 75% jej codziennego życia, a teraz, po terapii, wykorzystuje tylko 10% swojego codziennego czasu. Poproszeni o ocenę jej postępów w skali od 1 do 10, rodzice z dumą ocenili ją na 8/9.

Teraz uczęszcza do szkoły ogólnodostępnej, bawi się z siostrą i cieszy się życiem w pełni, czego jej rodzice nawet sobie nie wyobrażali.

Według jej ojca: „Powiemy, że nie sądzimy, że to ją wyleczyło. Nadal widać niektóre jej dziwactwa. Ale myślę, że przyspieszyło to jej proces uczenia się. Zmusiło ją do robienia rzeczy, których normalnie by nie zrobiła”. Jej matka dodała: „Jej stan się poprawił i jesteśmy za to po prostu wdzięczni – niezależnie od tego, czy chodzi o komórki macierzyste, czy nie. Jesteśmy po prostu wdzięczni za zmiany, które zaszły”.

Dwie trzecie dzieci objętych badaniem wykazało znaczną poprawę. Oto wyniki pierwszej fazy badania. Przygotowywana jest szersza ścieżka drugiego poziomu, która zapewni długoterminowe leczenie dzieci autystycznych.

Sceptycy wciąż twierdzą, że niezależnie od tego, co się stanie, autyzmu nie da się wyleczyć, a zanim zaczniesz się z niego śmiać, należy odpowiedzieć na kilka pytań bez odpowiedzi. Nawet badacze z Duke przyznają, że badanie jest wciąż na wczesnym etapie i przed nim jeszcze długa droga. Ale dla rodzin takich jak Gregory jest to doświadczenie zmieniające życie.

Zainspirowany Richą Vermą