Depresja u czarnych mężczyzn

Depresja u czarnych mężczyzn

Depresja jest chorobą, którą można leczyć. Warto o tym pamiętać. Ludzie mogą się z tego otrząsnąć. Jednym z największych problemów związanych z depresją jest brak rozmowy. W Ameryce na depresję cierpi około 16 milionów ludzi. Badania sugerują, że taki sam odsetek – 12 procent – ​​czarnoskórych i białych mężczyzn cierpi na depresję. Prawdziwa różnica polega na leczeniu. Leczy się mniej czarnych osób. Chociaż tylko jedna trzecia Amerykanów cierpiących na choroby psychiczne otrzymuje opiekę, mniej niż połowa Afroamerykanów otrzymuje leczenie psychiatryczne.

Depresja może powodować poczucie bezwartościowości, smutku i beznadziei, które zwykle zatykają mózg. Dla porównania, niektórzy uważają, że śmierć wydaje się uspokajająca.

Mężczyźni cierpiący na depresję mogą myśleć, że samobójstwo jest rozwiązaniem. To nie jest. Mężczyźni popełniający samobójstwo nie zdają sobie sprawy, że powtarzają cykl i obarczają swoje dzieci taką samą samotnością, jaką doświadczył ojciec. Jej dzieci dorastały ze świadomością, że ich ojciec odebrał sobie życie. Depresja może być bardzo wyniszczająca dla Afroamerykanów.

Ta okropna choroba dotyka mężczyzn na każdym szczeblu życia i, jak powiedziałem wcześniej, depresja dotyka każdego – od czarnego dyrektora po młodego sprzedawcę ulicznego. W wielu udokumentowanych przypadkach kilku zaawansowanych społecznie czarnych mężczyzn przez wiele lat cierpiało na depresję i odmawiało leczenia. Istnieje bardzo niepokojący nurt: jeśli utalentowany, dobrze poinformowany czarny mężczyzna odmawia leczenia na depresję, jak trudno jest niewykształconym lub biednym czarnym mężczyznom szukać pomocy?

Gdy Miesiąc Historii Czarnych dobiega końca, niektórzy eksperci ds. zdrowia psychicznego współpracujący z czarnymi mężczyznami sugerują, że kwestie te należy zbadać i omówić głębiej.

Niektórzy eksperci uważają, że depresja jest prawdopodobnie kluczowym czynnikiem wzrostu liczby samobójstw o ​​233% wśród czarnych mężczyzn w wieku od 10 do 14 lat w latach 1980–1995.

„Czarni mężczyźni czują, że muszą być dwa razy lepsi od innych ludzi, że nie można być słabym, bo inni ludzie cię wykorzystają” – w zeszłym tygodniu w rozmowie telefonicznej dr David Satcher, były chirurg generalny USA. Satcher nadzorował raport naczelnego chirurga z 1999 r. na temat zdrowia psychicznego w Stanach Zjednoczonych. „Te [naciski] działają silnie przeciwko czarnemu mężczyźnie poszukującemu leczenia depresji i innych chorób psychicznych”.

Około jeden na czterech Afroamerykanów nie jest ubezpieczony, w porównaniu z około 16 procentami całej populacji USA. Afroamerykanie rzadziej otrzymują leki przeciwdepresyjne, a kiedy to robią, częściej niż biali przestają je brać.

Szczególną troskę dla osób zajmujących się badaniem i leczeniem chorób psychicznych wśród czarnych mężczyzn budzi nieproporcjonalnie wyższy wskaźnik odbywania przez nich kary pozbawienia wolności w porównaniu z innymi grupami rasowymi. Prawie połowa męskiej populacji więźniów w USA to osoby rasy czarnej, a około 40 procent młodzieży zatrudnionej w wymiarze sprawiedliwości dla nieletnich to osoby rasy czarnej. Około 12 procent populacji USA to osoby rasy czarnej.

Jest to bardzo trudna i bardzo poważna sytuacja dla tych młodych mężczyzn i dla społeczeństwa. Psychiatrzy pracujący z bezdomną i czarną młodzieżą w Atlancie twierdzą, że każdego roku widują dziesiątki czarnych mężczyzn w więzieniach lub w systemie wymiaru sprawiedliwości dla nieletnich, kiedy powinni przebywać w ośrodkach terapeutycznych. W jakiś sposób obwiniają depresję.

„To zdarza się cały czas i jest bardzo niepokojące” – powiedział dr Raymond J. Kotwicki, dyrektor medyczny Community Outreach Programs na Wydziale Psychiatrii i Nauk Behawioralnych Szkoły Medycznej Uniwersytetu Emory.

Podczas gdy wszystkie choroby psychiczne kojarzą się z piętnem, choroby psychiczne wśród czarnych mężczyzn są jeszcze bardziej powiązane. Zwolennicy zdrowia psychicznego twierdzą, że rasizm historyczny oraz obecne uprzedzenia i oczekiwania kulturowe odgrywają rolę.

Jak wynika z badania przeprowadzonego przez National Alliance for the Mentally Il, prawie dwie trzecie Afroamerykanów uważa, że ​​choroba psychiczna to wada, którą można przezwyciężyć modlitwą i wiarą.

Zaniedbywanie zaburzeń emocjonalnych wśród mężczyzn w społeczności czarnej jest niczym innym jak rasistowskim samobójstwem. Wielu ekspertów twierdzi, że problem depresji w czarnej Ameryce sięga czasów niewolnictwa, kiedy wierzono, że czarni ludzie nie mogą odczuwać wewnętrznego bólu, ponieważ nie mają psychiki. Mit ten zaszkodził pokoleniom Afroamerykanów i ich rodzin oraz stworzył społeczeństwo, które oskarża czarnych mężczyzn o bycie brutalnymi i agresywnymi, nie biorąc pod uwagę, że przyczyną może być depresja

Jeśli masz jakieś przemyślenia na ten temat, chętnie je wysłucham.

Zainspirowany twórczością Reginalda D. Johnsona