Przeszczep IESC może naprawić barierę jelitową po udarze i poprawić wyniki leczenia

Przeszczep IESC może naprawić barierę jelitową po udarze i poprawić wyniki leczenia

Udar jest główną przyczyną śmierci, demencji i poważnej, długotrwałej niepełnosprawności. Według American Heart Association u pacjentów po udarze mózgu występuje również większe ryzyko depresji, która negatywnie wpływa na powrót do zdrowia funkcjonalnego i poznawczego. Jedyny lek zatwierdzony przez Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) do leczenia udaru, będący rodzajem rekombinowanego tkankowego aktywatora plazminogenu, należy podawać w określonym czasie od wystąpienia udaru i jego skuteczność jest ograniczona. Aby poprawić wyniki leczenia udaru, naukowcy z Texas A&M University School of Medicine prowadzą pionierskie badania nad związkiem między przepuszczalnością lub nieszczelnością jelit wywołaną udarem a zaburzeniami funkcji poznawczych.

Zespół Texas A&M zbadał nowatorski pomysł, czy przeszczepienie jelitowych komórek macierzystych nabłonka (IESC) od zdrowych dawców może naprawić barierę jelitową po udarze i poprawić wyniki leczenia udaru. Wyniki ich przedklinicznego badania, opublikowane w czasopiśmie Brain, Behaviour and Immunity, wskazują, że przeszczep IESC zmniejsza śmiertelność związaną z udarem, zmniejsza objętość martwej tkanki i przepuszczalność jelit oraz zapobiega zaburzeniom funkcji poznawczych związanych z udarem.

Jak wynika z ostatnich badań, u dwóch trzecich pacjentów po udarze wystąpią zaburzenia funkcji poznawczych, a u jednej trzeciej wszystkich pacjentów po udarze – otępienie, dlatego istnieje pilna potrzeba opracowania skuteczniejszych terapii udarowych, które zachowają funkcje poznawcze po ostrym udarze i będą działać ochronnie przez kolejne tygodnie.

Chociaż konwencjonalne badania nad leczeniem udaru skupiają się na mózgu, jelita wcześnie i szybko reagują na udar, wprowadzając zmiany, które mogą poprzedzać wiele zdarzeń zapalnych związanych z chorobą wywołaną udarem. Te zmiany w jelitach, takie jak zwiększona przepuszczalność B., prawdopodobnie spowodują, że produkty syntetyzowane w jelitach przedostaną się do krwioobiegu. Wiele z tych produktów jest toksycznych i dlatego może zwiększać stan zapalny i pogarszać uszkodzenia mózgu związane z udarem.

Dowody z różnych badań pokazują, że IESC naprawiają jelita i zmniejszają przepuszczalność jelit. Po udarze te procesy naprawcze mogą mieć kluczowe znaczenie dla utrzymania funkcji poznawczych.

Jest oczywiste, że oś jelitowo-mózgowa bierze udział w urazach poudarowych. Uwzględnienie wpływu zdrowia jelit na mózg po udarze może pozwolić nam na skuteczniejsze leczenie udaru”.

Farida Sohrabji, PhD, Regents Professor, kierownik Katedry Neuronauki i Terapii Eksperymentalnej oraz główna autorka badania

Książka elektroniczna Neuronauka

Zestawienie najważniejszych wywiadów, artykułów i aktualności z ostatniego roku. Pobierz bezpłatną kopię

Mając to na uwadze, Sohrabji i jej zespół przeszczepili pierwotne IESC od zdrowych dawców po udarze w modelu przedklinicznym. IESC od młodych dawców naprawiły architekturę jelit i zmniejszyły przepuszczalność jelit, a w konsekwencji obniżyły poziom białek i innych cząsteczek toksycznych dla komórek mózgowych we krwi. Przeszczep IESC zapobiegł także zachowaniom depresyjnym i zaburzeniom funkcji poznawczych w tygodniach po udarze. Przeszczepienie IESC od starszych dawców nie poprawiło wyników leczenia udaru, co sugeruje, że powodzenie przeszczepu zależy od wieku dawcy.

Badania te, będące wciąż na etapie przedklinicznym, podkreślają znaczenie wczesnej interwencji terapeutycznej po udarze i wytyczą przyszłe kierunki prac. „Przyszłe badania będą dotyczyć udoskonalenia dawkowania i czasu stosowania protokołu” – powiedział Sohrabji. „Systematyczne badanie starzejących się komórek macierzystych byłoby również ważne, aby wyjaśnić, dlaczego starsi pacjenci cierpią na poważniejsze udary”.

Sohrabji, neurobiolog mający znaczący wkład w literaturę na temat patogenezy udaru, wyjaśniła, że ​​to badanie przedkliniczne prowadziła dr Kathiresh Kumar Mani, pracownik naukowy w jej laboratorium. Mani, który jest przeszkolony w zakresie biologii jelit, otrzymał stypendium podoktorskie od American Heart Association w celu wsparcia tego projektu. Połączenie ich wiedzy specjalistycznej umożliwiło im przeniesienie badań nad terapią udarową na nowy obszar z ekscytującymi wynikami. Otrzymali także hojny grant od Fundacji WoodNext, który ułatwia ich innowacyjne badania.

„Oczekuje się, że badania te ostatecznie przyspieszą rozwój nowych terapii ukierunkowanych na nabłonek jelitowy i go naprawiających, aby złagodzić niepełnosprawność po udarze” – stwierdził Sohrabji, „ale założenie, że jelitowe komórki macierzyste mogą mieć wartość terapeutyczną poza jelitami, można uwzględnić w przypadku znacznie szerszej gamy chorób neurologicznych”.

Źródło:

Uniwersytet A&M w Teksasie

Odniesienie:

Mani, K.K. i in. (2022) Przeszczep komórek macierzystych nabłonka jelit jako nowa terapia udaru mózgu. Zachowanie mózgu i odporność. doi.org/10.1016/j.bbi.2022.10.015.

.