Zużycie spowodowane stresem przez całe życie może prowadzić do zwiększonego ryzyka śmierci z powodu raka

Zużycie spowodowane stresem przez całe życie może prowadzić do zwiększonego ryzyka śmierci z powodu raka

Naukowcy z Medical College of Georgia donoszą, że zmęczenie organizmu spowodowane chronicznym i trwającym całe życie stresem może również prowadzić do zwiększonego ryzyka śmierci z powodu raka.

To zużycie, zwane obciążeniem allostatycznym, odnosi się do skumulowanych skutków stresu w czasie.

W odpowiedzi na zewnętrzne czynniki stresogenne organizm wydziela hormon stresu zwany kortyzolem. Gdy tylko stres minie, wartości te powinny ponownie spaść. Jeśli jednak cierpisz na chroniczne, uporczywe stresory psychospołeczne, które nigdy nie pozwalają ci się „odprężyć”, może to spowodować zużycie twojego ciała na poziomie biologicznym.

Dr Justin Xavier Moore, epidemiolog, Medical College of Georgia i Georgia Cancer Center

Naukowcy pod kierownictwem Moore'a przeprowadzili retrospektywną analizę ponad 41 000 osób z Krajowego Badania Zdrowia i Żywienia (NHANES) zebranego w latach 1988–2019. Ta baza danych zawiera podstawowe pomiary biologiczne uczestników -; Wskaźnik masy ciała, rozkurczowe i skurczowe ciśnienie krwi, cholesterol całkowity, hemoglobina A1C (wyższy poziom wskazuje na ryzyko cukrzycy), albumina i kreatynina (oba wskaźniki funkcji nerek) oraz białko C-reaktywne (miara stanu zapalnego) -; które badacze wykorzystali do określenia obciążenia allostatycznego. Osoby z wynikiem większym niż 3 zostały sklasyfikowane jako mające wysokie obciążenie allostatyczne.

Następnie porównali tych uczestników z Narodowym Wskaźnikiem Śmierci prowadzonym przez Narodowe Centrum Statystyki Zdrowia oraz Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom, aby określić, które osoby i kiedy zmarły na raka, wyjaśnia Moore.

„Jak dotąd przeprowadzono ograniczone badania nad związkiem między obciążeniem allostatycznym a nowotworem we współczesnej, reprezentatywnej w całym kraju próbie dorosłych Amerykanów” – piszą Moore i współpracownicy w czasopiśmie SSM Population Health. „Badanie związku obciążenia allostatycznego z wynikami leczenia nowotworu oraz tego, czy powiązania te różnią się w zależności od rasy, może rzucić światło na nowe podejścia do łagodzenia różnic w nowotworach”.

Naukowcy odkryli, że nawet bez uwzględnienia potencjalnych czynników zakłócających, takich jak wiek, dane demograficzne, takie jak rasa i płeć, stosunek ubóstwa do dochodów oraz poziom wykształcenia, osoby z wysokim ładunkiem allostatycznym były 2,4 razy bardziej narażone na śmierć z powodu raka niż osoby z niskim ładunkiem allostatycznym.

„Trzeba jednak być przygotowanym na czynniki zakłócające” – wyjaśnia Moore. „Wiemy, że istnieją różnice w obciążeniu allostatycznym w zależności od wieku, rasy i płci”.

W poprzednich badaniach on i jego współpracownicy zaobserwowali, że patrząc na trendy w obciążeniu allostatycznym na przestrzeni 30 lat u 50 671 osób, u dorosłych w wieku 40 lat i starszych ryzyko wysokiego obciążenia allostatycznego było o ponad 100% zwiększone w porównaniu z dorosłymi poniżej 30. roku życia. Ponadto, niezależnie od okresu, u dorosłych rasy czarnej i Latynosów występowało zwiększone ryzyko wysokiego obciążenia allostatycznego w porównaniu do ich białych odpowiedników. Wiele z tego, twierdzi Moore, można przypisać rasizmowi strukturalnemu; Rzeczy takie jak trudności ze znalezieniem lepszych możliwości edukacyjnych lub sprawiedliwych i godziwych kredytów mieszkaniowych.

„Jeśli rodzisz się w środowisku, w którym Twoje możliwości znacznie różnią się od szans Twoich białych mężczyzn, na przykład jako czarna kobieta, w ciągu swojego życia będziesz musiała stawić czoła większej liczbie przeciwności losu” – mówi.

Nawet biorąc pod uwagę wiek, naukowcy odkryli, że u osób z wysokim obciążeniem allostatycznym ryzyko śmierci z powodu raka było nadal o 28% wyższe. „Oznacza to, że gdyby dwie osoby w tym samym wieku miały wysoki ładunek allostatyczny, ryzyko śmierci z powodu raka byłoby o 28% większe” – mówi Moore.

Po uwzględnieniu czynników socjodemograficznych, takich jak płeć, rasa i poziom wykształcenia, wysoki ładunek allostatyczny spowodował wzrost o 21%; a dalsze dostosowanie modelu pod kątem innych czynników ryzyka, takich jak to, czy uczestnicy palili papierosy, mieli w przeszłości zawał serca, zdiagnozowano u nich raka lub niewydolność serca, spowodowało wzrost o 14%.

Moore i współpracownicy zbadali także związek między obciążeniem allostatycznym a śmiertelnością z powodu raka, szczególnie w każdej grupie rasowej/etnicznej (np. czarni niebędący Latynosami, biali niebędący Latynosami i dorośli Latynosów). Jednak w podziale na kategorię rasową związek między obciążeniem allostatycznym nie był tak silny. Wyniki te można wyjaśnić samym rozmiarem oryginalnej próbki.

„Z epidemiologicznego punktu widzenia, jeśli spojrzeć na 41 000 osób, liczba zgonów spowodowanych nowotworem jest duża” – wyjaśnia Moore. „Jednak trudniej jest ustalić związek między x (obciążenie allostatyczne) a y (śmierć z powodu raka), gdy zasadniczo masz mniej punktów danych do zmierzenia”. Na przykład ograniczenie próby do Czarnych niebędących Latynosami oznaczałoby przeanalizowanie próby składającej się jedynie z 11 000 osób, więc związek może wydawać się zmniejszony lub osłabiony.

„Rasa w ogóle ma znaczenie, ponieważ istnieją czynniki systemowe, które w nieproporcjonalny sposób wpływają na osoby kolorowe” – mówi. „Ale nawet jeśli zignorujesz rasę, wniosek jest taki, że środowisko, w którym żyjemy, pracujemy i bawimy się, w którym jesteś nagradzany za cięższą pracę, a czasem postrzegany jest jako słaby za poświęcenie czasu dla siebie, prowadzi do wysokiego poziomu stresu, który do tego prowadzi”. To z kolei może prowadzić do rozwoju raka oraz zwiększonej zachorowalności i śmiertelności”.

W Stanach Zjednoczonych rak jest drugą najczęstszą przyczyną zgonów, odpowiadając za około 1,9 miliona przypadków i prawie 609 000 zgonów w 2021 r.

Źródło:

Medical College of Georgia na Uniwersytecie Augusta

Odniesienie:

Obciążenie i śmiertelność z powodu nowotworów: retrospektywna analiza kohortowa NHANES, 1988–2019. SSM – zdrowie populacji. doi.org/10.1016/j.ssmph.2022.101185.

.