Dieta refluksowa nie jest tak skuteczna, gdy występuje toksyczność rtęci ze srebrnych plomb

Dieta refluksowa nie jest tak skuteczna, gdy występuje toksyczność rtęci ze srebrnych plomb

Chociaż dieta refluksowa bogata w składniki odżywcze jest ważnym krokiem w procesie zdrowienia i budowania optymalnego zdrowia, usuwanie wypełnień amalgamatowych (srebrnych plomb) jest niezwykle ważne, ponieważ są one głównym źródłem toksyczności metali ciężkich.

Większość ludzi nie wie, że większość metalu używanego w wypełnieniach to rtęć – co najmniej 54% rtęci! Rtęć miesza się z innymi metalami (miedź, srebro, cyna i cynk), które zwiększają jej toksyczność poprzez galwanizację - prąd elektryczny wytwarzany z dwóch lub więcej różnych metali, zwiększając szybkość korozji rtęci od 10 do 20 razy! Tak więc, chociaż zęby są chronione przed dalszą próchnicą, wynikająca z tego toksyczność metali ciężkich może być niszczycielska dla zdrowia i stanowić poważną przeszkodę w przezwyciężeniu refluksu żołądkowego.

Rtęć jest wyjątkowo toksyczna w bardzo małych ilościach i jest powiązana z wieloma chorobami neurologicznymi, takimi jak choroba Alzheimera i stwardnienie rozsiane. Metale ciężkie migrują do tkanki tłuszczowej, takiej jak tkanka mózgu i osłonka mielinowa, która chroni komórki nerwowe. Rtęć w małych ilościach może powodować uszkodzenia mózgu, ponieważ może zmieniać strukturę błony komórkowej rozwijających się neuronów mózgowych, prowadząc do ich szybkiej degeneracji.

Warto zauważyć, że chociaż personel gabinetu dentystycznego jest dokładnie poinstruowany na temat ostrożnego obchodzenia się z materiałem amalgamatowym, ponieważ jest on klasyfikowany przez OSHA jako „niebezpieczny”, czy po umieszczeniu go w ustach staje się bezpieczny? W 1992 roku Światowa Organizacja Zdrowia oświadczyła, że ​​rtęć jest tak toksyczna, że ​​żadne spożycie rtęci nie jest bezpieczne! W rzeczywistości nawet po 50 latach z wypełnień amalgamatowych nadal wydzielają się opary rtęci!

Rtęć jest „cytotoksyną”. Jest toksyczny dla wszystkich żywych komórek i może wiązać się z dowolną cząsteczką zwaną „sulfhydrem” – występującą w większości białek – budulcem wszystkich tkanek. W rezultacie rtęć może zakłócić praktycznie każdy proces lub narząd w organizmie.

Hal Huggins, DDS, MS, wiodący dentysta biologiczny, który był pionierem w edukacji społeczeństwa na temat toksyczności rtęci, pisze w swojej książce It's All in Your Head, The Link Between Mercury Amalgams and Illness, że „rtęć zabija komórki poprzez ingerencję”. z ich zdolnością do wymiany tlenu, składników odżywczych i produktów przemiany materii przez błonę komórkową. Wewnątrz komórki rtęć niszczy nasz kod genetyczny, DNA, pozbawiając nas możliwości ponownego rozmnażania się tej komórki. Z immunologicznego punktu widzenia rtęć osadza się w błonie komórkowej, nadając komórce wrażenie, że „nie jest sobą”, co powoduje, że układ odpornościowy niszczy tę konkretną komórkę. Gdy rtęć znajduje się w błonach komórkowych, układ odpornościowy zaczyna niszczyć własne tkanki, stąd termin „choroba autoimmunologiczna”. Przykładami są cukrzyca, stwardnienie rozsiane, twardzina skóry i toczeń.”

Doktor Michael Ziff, DDS, który wraz ze swoim ojcem, Samem Ziffem, przeprowadzili serię krytycznych badań i raportów na temat skutków ubocznych rtęci i zestawili je w jedną listę objawów obejmującą 1569 pacjentów, którym usunięto amalgamaty dentystyczne zawierające rtęć (zobacz książkę The Mercury in Your Mouth – The Truth about „Silver” Dental Fillings, Quicksilver Press, s. 8–9), powiedział: „You nie wziąłbym nieszczelny termometr i zostawiaj go tam 24 godziny na dobę, 365 dni w roku. Ale dokładnie tak się dzieje, gdy w jamie ustnej umieszcza się plombę amalgamatową.”

Podsumowanie tego, jak rtęć zakłóca podstawowe procesy metaboliczne, zostało wymownie opisane przez dr. med. Alfreda Zamma, FACP w następującym stwierdzeniu z jego badań: Zatrucie rtęcią to upośledzone utlenianie. To tak, jakbyś miał na szyi niewidzialny sznur, który cię dusił, ale nie czułeś, że sznur tam jest. [Uduszenie] ma charakter biochemiczny, ale zasada jest ta sama: rtęć zmniejsza ilość dostarczanego tlenu. Ciało ciągle się przystosowuje, ale z każdą adaptacją staje się coraz bardziej chore. I ostatecznie z tego powodu umrzesz.

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że zatrucie rtęcią pozbawia organizm tlenu, a organizm z kolei inicjuje wspomaganie przerostu Candida w ramach mechanizmu ochronnego. Dlatego nawet przy doskonałym, bogatym w składniki odżywcze protokole żywieniowym przeciwko Candida, osoba z ustami pełnymi srebrnych plomb lub amalgamatów rtęci może nie być w stanie wyleczyć się z refluksu żołądkowego!

Ważna książka dr Louisy Williams, zatytułowana Radical Medicine, wskazuje na badania dr Dietricha Klinghardta z lat 90. XX wieku, które wykazały, w jaki sposób amalgamaty rtęci inicjują rozwój Candida.

Mówi: „Rtęć dusi wewnątrzkomórkowy mechanizm oddechowy i może prowadzić do śmierci komórki. Układ odpornościowy zawiera więc układ: hoduje grzyby i bakterie, które mogą wiązać duże ilości toksycznych metali. Zaleta: komórki mogą oddychać. Koszt: system musi dostarczać mikroorganizmom pożywienie i radzić sobie z ich produktami przemiany materii”.

Książka Rtęć w ustach – prawda o „srebrnych” plombach dentystycznych omawia fakt, że niestrawność i słaba kwasowość żołądkowa są powiązane z toksycznością rtęci. Największe stężenie rtęci wchłaniane jest przez przewód pokarmowy, ponieważ plomby mają ciągły kontakt ze śliną. Kiedy rtęć osłabia układ odpornościowy, grzyb szybko się rozmnaża.

Chociaż bezpieczne usuwanie amalgamatów dentystycznych jest bardzo skomplikowanym procesem, który wymaga niezwykle szczegółowego protokołu, a dentysta biologiczny musi dokładnie ocenić stan zdrowia pacjenta, zanim będzie mógł zalecić usunięcie, jest to rozważny krok zapewniający długotrwałe zdrowie.

Usuwanie amalgamatów rtęci wraz z substancjami bogatymi w składniki odżywcze, Dieta refluksowa może pomóc znacząco złagodzić powszechne problemy zdrowotne związane z nadmiernym wzrostem Candida i dysbiozą.

Zainspirowany Kathryne Pirtle