Nadciśnienie ciążowe – niebezpieczne i stosunkowo nieznane

Nadciśnienie ciążowe – niebezpieczne i stosunkowo nieznane

Nadciśnienie ciążowe nazywa się stanem przedrzucawkowym lub toksemią. Występuje często u kobiet w pierwszej ciąży i u młodych kobiet. Występuje często u kobiet z wieloma płodami, kobiet z nadciśnieniem ciążowym w wywiadzie, nadciśnieniem przewlekłym i istniejącą wcześniej cukrzycą.

Nadciśnienie ciążowe obejmuje trzy cechy. Są to białko w moczu, wysokie ciśnienie krwi (wartości powyżej 140/90) i obrzęk (obrzęk)

Rzucawka, forma tego nadciśnienia, może być poważna. Kobiety cierpiące na rzucawkę zwykle mają drgawki. Około 1 na 1600 kobiet w ciąży doświadcza rzucawki, która rozwija się w ostatnich miesiącach ciąży.

Przyczyna wysokiego ciśnienia krwi podczas ciąży jest niejasna. Pewne warunki mogą zwiększać ryzyko jego rozwoju. Należą do nich: istniejące wcześniej nadciśnienie lub wysokie ciśnienie krwi, cukrzyca, choroba nerek, nadciśnienie ciążowe w wywiadzie, młodsza kobieta (zwykle poniżej 20 lat) lub kobieta starsza niż 40 lat oraz bliźnięta lub trojaczki.

Z powodu wysokiego ciśnienia krwi może wystąpić zwiększony opór w tętnicach i naczyniach włosowatych. Ograniczony przepływ krwi może wystąpić w różnych układach narządów ciężarnej matki, w tym w nerkach, wątrobie, macicy, mózgu i łożysku.

Na skutek nadciśnienia ciążowego mogą wystąpić inne problemy, takie jak: B. przedwczesne oddzielenie łożyska od macicy. Może również powodować problemy z płodem, w tym słaby wzrost płodu i poród martwy.

Nieleczone ciężkie nadciśnienie ciążowe może prowadzić do drgawek i śmierci płodu i/lub matki. Może być również konieczne, aby dziecko urodziło się przed 37 tygodniem ciąży.

Najczęstsze objawy wysokiego ciśnienia krwi u kobiet w ciąży to: białko w moczu, podwyższone ciśnienie krwi, nudności, wymioty, obrzęki, szybki przyrost masy ciała, problemy ze wzrokiem, takie jak podwójne lub niewyraźne widzenie, ból w górnej części brzucha po prawej stronie, zmiany w wynikach badań czynności nerek lub wątroby lub oddawanie niewielkich ilości moczu.

Podwyższone ciśnienie krwi jest często podstawą diagnozy. Dodatkowe objawy mogą pomóc w ustaleniu rozpoznania nadciśnienia ciążowego. Badania mogą obejmować: pomiary ciśnienia krwi, ocenę obrzęków, badania moczu i badania oczu w celu sprawdzenia zmian w siatkówce, częste pomiary masy ciała, badania krzepnięcia krwi oraz badania czynności nerek i wątroby.

Lekarz określi specyfikację leczenia nadciśnienia ciążowego na podstawie następujących kryteriów: historia choroby i ogólny stan zdrowia, stopień nadciśnienia, ogólna ciąża, tolerancja określonych leków, terapie i procedury oraz przewidywania dotyczące postępu choroby.

Ogólnym celem leczenia tego nadciśnienia jest zapobieganie pogorszeniu się stanu. Leczenie nadciśnienia ciążowego może obejmować: leżenie w łóżku (w szpitalu lub w domu), hospitalizację (jeśli może być wymagany wyspecjalizowany personel i sprzęt), podawanie siarczanu magnezu i monitorowanie płodu. Może być zalecane cięcie cesarskie.

Ważne jest, aby zidentyfikować kobiety zagrożone nadciśnieniem ciążowym. Powikłaniom choroby można zapobiegać lub je minimalizować. Edukacja na temat objawów ostrzegawczych jest również kluczowa, ponieważ wczesne wykrycie może pomóc kobietom w rozpoczęciu leczenia i zapobiec pogorszeniu się choroby.

Zainspirowany Christine Crotts