Nałogowe palenie i wdychanie dymu powiązane ze złym rokowaniem po zawale serca

Nałogowe palenie i wdychanie dymu powiązane ze złym rokowaniem po zawale serca

Ryzyko śmierci lub złego rokowania po zawale serca jest ponad 20 razy większe u palaczy, u których poziom tlenku węgla w wydychanym powietrzu przekracza 13 części na milion, co wskazuje na intensywne palenie i wdychanie dymu. To efekt aktualnych wyników badań, które zostały zaprezentowane na Kongresie ESC 2022.

Ilość tlenku węgla w wydychanym powietrzu jest bezpośrednio powiązana z liczbą wypalanych papierosów, ale także ze sposobem palenia. Osoby mogą wdychać dym intensywnie lub wcale i mogą palić papierosy od początku do końca lub zostawiać palące się papierosy w popielniczce. Wreszcie miejsce, w którym pali się, może odegrać kluczową rolę; Palenie w małym, niewentylowanym pomieszczeniu prawdopodobnie zwiększa poziom tlenku węgla w porównaniu z paleniem na zewnątrz”.

Profesor Patrick Henry, dyrektor ds. badań, szpital Lariboisiere, Paryż, Francja

Podczas spalania papierosów powstaje tlenek węgla, wysoce toksyczny gaz występujący również w spalinach samochodowych, zanieczyszczeniach i nieprawidłowo działających piecach. Tlenek węgla zastępuje tlen we krwi i może być śmiertelny. Profesor Henry powiedział: „Pacjenci z ostrymi zdarzeniami sercowymi, takimi jak zawały serca, mają za mało tlenu w tętnicach wieńcowych. Postawiliśmy hipotezę, że zdarzenie mogłoby być poważniejsze, gdyby część tlenu zastąpiono tlenkiem węgla”.

W kwietniu 2021 r. w ciągu dwóch tygodni w ciągu dwóch godzin od przyjęcia mierzono wydechowy tlenek węgla u wszystkich kolejnych dorosłych hospitalizowanych z powodu ostrych zdarzeń sercowych na 39 oddziałach intensywnej terapii (ICCU) we Francji. Łącznie przebadano 1379 pacjentów. Średni wiek wynosił 63 lata, a 70% stanowili mężczyźni. Powodem przyjęcia było 720 (52%) pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, 186 (13%) z ostrą niewydolnością serca i 473 (34%) z innymi ostrymi chorobami serca. Średni czas pobytu na oddziale intensywnej terapii wynosił pięć dni.

Pacjentów pytano o to, czy palą. Jedna trzecia uczestników (33%) nie paliła, 39% to byli palacze, a 27% to obecni palacze. Stężenie tlenku węgla było podobne u osób niepalących i byłych palaczy (odpowiednio średnio 3,6 i 3,3 ppm; p = 0,12) i istotnie wyższe u czynnych palaczy (średnia 9,9 ppm; p < 0,001).

Naukowcy przeanalizowali związek między poziomem tlenku węgla a głównym skutkiem poważnych wewnątrzszpitalnych zdarzeń niepożądanych, którymi był zgon, zatrzymanie krążenia spowodowane resuscytacją lub wstrząs kardiogenny. W sumie u 58 (4,2%) pacjentów w szpitalu wystąpiły poważne zdarzenia niepożądane. Stężenie tlenku węgla było istotnie powiązane z poważnymi zdarzeniami niepożądanymi u aktywnych palaczy, przy ilorazie szans wynoszącym 1,14 na jednostkę ppm, co oznacza, że ​​na każde jedno ppm wzrostu poziomu tlenku węgla ryzyko wystąpienia zdarzenia było o 14% większe.

Naukowcy uznali, że najlepszym progiem przewidywania gorszego rokowania jest 13 ppm. Prawdopodobieństwo wystąpienia poważnego zdarzenia niepożądanego było 23 razy większe u palaczy, u których poziom tlenku węgla przekraczał 13 ppm, w porównaniu z palaczami na poziomie 13 ppm lub niższym, po uwzględnieniu czynników mogących mieć wpływ na związek, takich jak wiek, płeć, cukrzyca, palenie tytoniu, choroby układu krążenia w wywiadzie, przewlekła choroba nerek, historia raka i powód przyjęcia do badania. U palaczy, u których poziom tlenku węgla wynosił 13 ppm lub mniej, częstość występowania poważnych zdarzeń niepożądanych była podobna jak u osób niepalących lub byłych palaczy (p = 0,65). Prawie u jednego na pięciu (19%) obecnych palaczy poziom tlenku węgla przekraczał 13 części na milion, w porównaniu z mniej niż 2% osób niepalących lub byłych palaczy.

Profesor Henry powiedział: „Nasze badanie pokazuje, że poziom tlenku węgla powyżej 13 ppm wiąże się z gorszym rokowaniem, gdy palacz zostaje przyjęty do szpitala z powodu ostrego zdarzenia sercowego. Odkryliśmy również, że poziom tlenku węgla był znacznie silniejszym predyktorem wystąpienia zdarzeń niepożądanych niż palenie tytoniu”.

Doszedł do wniosku: „Wyniki sugerują, że u pacjentów kardiologicznych można mierzyć wydychany tlenek węgla już przy przyjęciu, aby lepiej ocenić ich rokowanie. Zatrucie tlenkiem węgla leczy się dużym przepływem tlenu, który szybko zmniejsza niebezpieczne stężenie we krwi. Terapia ta może poprawić rokowania po zawale serca u palaczy, u których poziom tlenku węgla przekracza 13 części na milion”.

Źródło:

Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne

.