Anoreksja – z perspektywy byłej” anorektyczki

Anoreksja – z perspektywy byłej” anorektyczki

Jak wytłumaczyć ludziom, dlaczego nagle przestajesz jeść? Dlaczego inni ludzie nie mogą widzieć Cię takim, jakim Ty siebie widzisz?

Oto dwa najczęstsze pytania, przed którymi stają osoby cierpiące na anoreksję z zaburzeniami odżywiania, gdy ich ciała stopniowo stają się coraz cieńsze, aż w końcu wyglądają jak wychudzone szkielety, a w niektórych skrajnych przypadkach umierają z głodu.

Oczywiście nie ma łatwych odpowiedzi na te pytania. Anoreksja jest niezwykle skomplikowaną i niebezpieczną chorobą. Jest to zaburzenie odżywiania, które ma swój początek w umyśle osoby cierpiącej. Odkrycie źródła tej strasznej choroby od dawna wprawia w zakłopotanie rodziny i lekarzy, którzy próbują uporać się z torturowanymi ofiarami. Chciałbym jednak dać wgląd w trudną walkę jednej osoby, która trwała ponad 20 długich lat.

Dla mnie zaczęło się po prostu od Aniołków Charliego. Tak, zdecydowanie potrafię wskazać początek mojej obsesji na punkcie pojawienia się na małym ekranie tych trzech dynamicznych i szczupłych piękności z małymi piersiami. Teraz wiem, że możesz pomyśleć: „Ale anoreksja nie ma nic wspólnego z głęboko zakorzenioną, straszną traumą rodzinną”. Cóż, wydaje się, że jest to obecnie popularne myślenie, ale szczerze mówiąc, niekoniecznie podzielam ten pogląd. W niektórych przypadkach może to być prawdą, ale dla mnie i wielu innych młodych kobiet jest to po prostu chęć bycia szczupłą. Nie ma nic bardziej skomplikowanego. Chciałam być szczupła. Chciałam wyglądać jak Farrah Fawcett Majors.

I tak zaczęłam jeść coraz mniej, aż w końcu żyłam na misce All Bran i tubce Smarties. Bieganie wiele kilometrów dziennie. Tańczyć po domu godzinami, spalając kalorie i zażywając środki przeczyszczające i moczopędne rano, w południe i wieczorem. Nawet gdy miałam mniej niż 6 kamieni, nie mogłam przekonać siebie, że jestem wystarczająco szczupła. Niestety należałam do osób przeklętych na duży brzuch. Bez względu na to, ile schudłam, mój brzuch zawsze wydawał się nieproporcjonalny do reszty ciała i czułam się gruba. Nawet gdy anioły Charliego były już odległym wspomnieniem, bitwa toczyła się codziennie.

Oczywiście taki styl życia nie mógł być kontynuowany. Miałem dziecko, którym musiałem się opiekować i dom, którym musiałem się opiekować, i jakoś udało mi się powstrzymać przed zniszczeniem siebie. Jednak zaburzenia odżywiania, takie jak anoreksja, nigdy tak naprawdę nie ustępują. Dręczą cię i grożą, że ściągną cię z powrotem, kiedy najmniej się tego spodziewasz, ale w moim przypadku zdecydowałam się wykorzystać to doświadczenie, aby dowiedzieć się, dlaczego w ogóle wpadłam w jego uścisk. Moim problemem był i jest brzuch. A dokładniej – wzdęcia. Wzdęcia sprawiają, że nawet szczupli ludzie wydają się grubi. Jest to dziwna skarga, ponieważ rano osoba cierpiąca na tę przypadłość wydaje się mieć całkowicie płaski brzuch, a wieczorem z jakiegoś powodu pęka jak balon. Nieważne, jak szczupłe są Twoje ręce i nogi i mimo że łopatki wystają spod ubrania, mimo wzdętego brzucha nadal czujesz się gruby. Postanowiłem więc skupić swoją energię na znalezieniu przyczyny mojego problemu i być może znalezieniu rozwiązania. Na szczęście w końcu udało mi się wyizolować winowajcę, który był przyczyną moich wzdęć. Uświadomiłam sobie, że dzięki ostrożnej diecie mogę kontrolować swoje objawy i odkryłam, że chociaż teraz ważę o ponad 2 kilogramy więcej niż w najgorszych momentach mojego życia, w rzeczywistości wyglądam na dość proporcjonalne i stosunkowo szczupłe. Doprowadziło to do tego, że zapisałem swoje wyniki w mojej książce „Dieta płaskiego żołądka”.

Więc masz to. Chociaż brzmi to jak nadmierne uproszczenie poważnej i potencjalnie niebezpiecznej choroby, jest to jednak prawdziwy opis moich osobistych doświadczeń. Powodów anoreksji może być wiele, a dla niektórych jest to spirala na całe życie, która nie kończy się szczęśliwie. Jeśli jednak cierpisz lub zależy Ci na kimś, kto cierpi, mam nadzieję, że ten raport pokaże, że niektórzy z nas znaleźli wyjście i pojawiło się światło w tunelu.

Jeśli chcesz przedrukować ten artykuł, możesz to zrobić, pod warunkiem, że tekst pozostanie niezmieniony i dołączysz następujące oświadczenie autora:

Zainspirowany Elizabeth Hartley