Leczenie skojarzone poprawia przeżycie wolne od progresji u pacjentów z skąpoprzerzutowym rakiem prostaty

Leczenie skojarzone poprawia przeżycie wolne od progresji u pacjentów z skąpoprzerzutowym rakiem prostaty

Naukowcy z MD Anderson Cancer Center na Uniwersytecie Teksasu wykazali, że dodanie radioterapii ukierunkowanej na przerzuty do przerywanej terapii hormonalnej poprawia przeżycie wolne od progresji (PFS) u pacjentów z skąpoprzerzutowym rakiem prostaty. Wyniki wieloośrodkowego badania EXTEND zostały dziś zaprezentowane podczas dorocznego spotkania Amerykańskiego Towarzystwa Radioterapii Onkologicznej (ASTRO) 2022.

Po medianie okresu obserwacji wynoszącej 22,1 miesiąca mediana PFS nie została jeszcze osiągnięta u mężczyzn otrzymujących terapię skojarzoną, co wskazuje na znaczną poprawę w porównaniu z medianą PFS wynoszącą 15,8 miesiąca u mężczyzn otrzymujących samą terapię hormonalną. Połączenie to było dobrze tolerowane i wydłużało czas, w którym mężczyźni mogli przerwać terapię hormonalną bez progresji, co sugeruje, że takie podejście może poprawić jakość życia mężczyzn z zaawansowanym rakiem prostaty.

Wiemy, że technologia radioterapii ewoluowała, aby bezpośrednio atakować przerzuty, ograniczać skutki uboczne i lepiej leczyć mężczyzn chorych na raka prostaty. Badanie to dostarcza bardzo potrzebnych danych na temat korzyści płynących z łączenia nowszych technik radioterapii z terapią hormonalną w celu poprawy wyników”.

Chad Tang, lekarz medycyny, PGłówny badacz, Aprofesor nadzwyczajny radioterapii onkologicznej

Terapia ukierunkowana na przerzuty (MDT) obejmuje bezpośrednie miejscowe leczenie przerzutów poprzez operację lub radioterapię w celu zabicia wszystkich komórek nowotworowych w tym miejscu. Raka prostaty z przerzutami leczy się na ogół terapiami ogólnoustrojowymi, z których najczęstszą jest ciągła terapia hormonalna. W ostatnich latach wzrosło zastosowanie MDT w leczeniu pacjentów z chorobą oligometostatyczną.

Rak oligometastatyczny, definiowany jako pięć lub mniej przerzutów widocznych w obrazowaniu, stanowi stan przejściowy pomiędzy lokalną a rozległą chorobą przerzutową. Pierwsze badanie wykazujące korzyść z ostatecznej terapii miejscowej przeprowadzono w MD Anderson i opublikowano w 2016 roku. Od tego czasu prowadzone są intensywne badania w tym obszarze.

Jednakże pomimo danych potwierdzających korzyści wynikające z początkowej terapii hormonalnej i jej synergii z radioterapią, nie przeprowadzono randomizowanych badań oceniających to skojarzenie u pacjentów z rakiem prostaty z niewielkimi przerzutami.

EXTEND to randomizowane badanie fazy II, obejmujące wiele guzów litych, mające na celu sprawdzenie, czy dodanie MDT poprawia PFS u pacjentów z rakiem z niewielkimi przerzutami. Ustalono, że PFS będzie niezależnie oceniane i zgłaszane w przypadku 41 zdarzeń związanych z progresją, które wystąpiły po medianie okresu obserwacji wynoszącej 22,1 miesiąca.

Do badania Kohorta Raka Prostaty przydzielono losowo 87 mężczyzn do grupy otrzymującej radioterapię i przerywaną terapię hormonalną lub samą terapię hormonalną. Większość uczestników (72 pacjentów) była rasy białej, w tym siedmiu pacjentów rasy czarnej, sześciu pacjentów pochodzenia latynoskiego i dwóch innych pacjentów.

Terapia hormonalna składała się z agonisty/antagonisty uwalniającego hormon luteinizujący, z lub bez środka nakierowanego na receptor androgenowy drugiej generacji. Korzyści ze stosowania MDT utrzymały się u wszystkich pacjentów, niezależnie od tego, czy otrzymywali bloker androgenów nowszej generacji. Planowane przerwanie terapii hormonalnej nastąpiło sześć miesięcy po włączeniu do badania i wszyscy mężczyźni wznowili terapię hormonalną po progresji.

Jako drugorzędny punkt końcowy badacze monitorowali także czas, w którym mężczyźni byli w stanie utrzymać prawidłowy poziom testosteronu podczas przerwy w terapii hormonalnej. Dodanie MDT wydłużyło czas do progresji; mediana nie została osiągnięta w grupie otrzymującej leczenie skojarzone, natomiast mediana czasu do progresji u mężczyzn otrzymujących samą terapię hormonalną wyniosła 6,1 miesiąca. Wyniki te sugerują, że strategia radioterapii i przerywanej terapii hormonalnej może zmaksymalizować czas, w którym mężczyzna może bezpiecznie utrzymać prawidłowy poziom testosteronu, zachowując w ten sposób jakość życia pacjenta.

Leczenie było dobrze tolerowane, w każdym ramieniu zaobserwowano trzy działania toksyczne 3. stopnia. Obejmowały one zaburzenia ruchu mięśni oraz działania niepożądane ze strony układu moczowego i żołądkowo-jelitowego, ale wszystkie można było łatwo opanować.

„To badanie pokazuje, że połączenie radioterapii ukierunkowanej na przerzuty i przerywanej terapii hormonalnej znacząco poprawia przeżycie wolne od progresji przy możliwych do opanowania toksycznościach u pacjentów z chorobą oligometostatyczną” – powiedział Tang. „Cieszę się, że te dane w połączeniu z wynikami przyszłych badań pozwolą nam bezpiecznie zachować jakość życia mężczyzny po postawieniu diagnozy”.

Naukowcy przeprowadzili także analizy eksploracyjne próbek klinicznych, w tym cytometrię przepływową i sekwencjonowanie receptorów komórek T, z krwi obwodowej na początku badania i po trzech miesiącach obserwacji. Ich dane wykazały wzrost markerów aktywacji, proliferacji i ekspansji klonalnej limfocytów T, szczególnie w ramieniu terapii skojarzonej.

Konieczne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć te wyniki i zidentyfikować biomarkery umożliwiające przewidzenie, którzy mężczyźni odniosą korzyść z tej kombinacji terapii. Aby bezpośrednio porównać ciągłą terapię hormonalną z planowanymi przerwami w leczeniu, potrzebne jest duże, randomizowane badanie.

Źródło:

Centrum Onkologii Uniwersytetu Teksasu im. Andersona

.