Przyczyna, która może sprawić, że autystyczne dziecko będzie mieć obsesję na punkcie śmierci

Przyczyna, która może sprawić, że autystyczne dziecko będzie mieć obsesję na punkcie śmierci

Niektóre dzieci autystyczne mają obsesję na punkcie śmierci. Uporczywie zadają pytania o śmierć, doświadczenie śmierci, nieuleczalną chorobę i samobójstwo. Ta sytuacja jest dość niepokojąca dla rodziców, ponieważ uważają, że skutki tego typu pytań mogą być przerażające.

Rodzice, zwłaszcza matki, stają się bezsilni wobec obsesji swojego autystycznego dziecka na punkcie śmierci i nieustannych pytań. Wykonują kilka manewrów, aby zatrzymać dziecko, ignorując je, karcąc i próbując odwrócić jego myśli. Ale te ruchy nie przynoszą żadnych zmian. W rzeczywistości te ruchy jeszcze bardziej prowokują dziecko i powodują niepokój i stres w jego nastroju.

Pytaniem jest teraz, dlaczego dziecko autystyczne zadaje takie pytania? Dlaczego ma taką obsesję na punkcie śmierci? A co w tej sytuacji powinni zrobić rodzice?

Cóż, istnieje wiele przyczyn, które mogą sprawić, że Twoje dziecko będzie mieć obsesję na punkcie śmierci. Na przykład koszmary, znęcanie się, brak poczucia własnej wartości, zalew nowych informacji i nieprzewidywalność. Ale najważniejszą przyczyną jest „zmiana”.

Strach przed zmianami

Dzieci zadające pytania dotyczące śmierci lub mające obsesję na jej punkcie zazwyczaj „boją się zmian”. Idea „zmiany” wywołuje w ich ciałach panikę. „Myślą” i „zadają” pytania typu: Kto zastąpi babcię, gdy ona umrze?

„Kiedy dziecko autystyczne czuje, że porządek i spójność jego świata zostaje zakłócona, odczuwa niepokój. Nie jest w stanie poradzić sobie z nadchodzącą sytuacją i ograniczyć jedność w swoim świecie. Często powtarza pytania dotyczące śmierci, aby złagodzić swoje niepokoje i stresujące uczucia”.

Jeśli Twoje dziecko zadaje Ci pytania na temat śmierci, często oznacza to, że boi się zmian. Chce wiedzieć, jakie konsekwencje mogą wystąpić po śmierci.

Co robi większość rodziców, gdy ich autystyczne dziecko zadaje im pytania dotyczące śmierci?

Cóż, w kółko rozmawiają o kilku rzeczach. Na przykład,

a) Śmierć jest czymś naturalnym.

b) Życie jest piękne.

(c) Niebo i piekło.

Jednak te tematy nie są dokładnymi odpowiedziami dla Twojego dziecka. Tego typu odpowiedzi byłyby całkowicie bezużyteczne. Twoje dziecko stanie się jeszcze bardziej niespokojne i będzie zadawać te same pytania w kółko, dopóki nie dasz mu satysfakcjonującej odpowiedzi lub nie złagodzisz jego uczuć.

Aby dać dziecku satysfakcjonujące odpowiedzi i zrozumieć przyczyny jego obsesji, musisz najpierw przyjrzeć się własnej rodzinie, rozmowom w rodzinie i środowisku rodzinnemu. Czy po śmierci bliskiej osoby nastąpiły zmiany w Twojej rodzinie? Czy toczyły się intensywne dyskusje na temat śmierci i jej konsekwencji?

Poza tym, aby zidentyfikować prawdziwe źródło jego niepokojów, zwracaj szczególną uwagę na jego codzienne czynności. Czy jest film, który on/ona ogląda wielokrotnie? Czy w jego ulubionym filmie jest scena śmierci? Czy widział jakieś straszne zmiany lub konsekwencje po czyjejś śmierci?

Kiedy zrozumiesz prawdziwe źródło jego strachu, możesz łatwo poradzić sobie z sytuacją. Widzisz świat z jego perspektywy i mówisz w jego języku. Twoje odpowiedzi stopniowo osłabiają jego niepokój i sprawiają, że czuje, że jesteś najlepszą matką/ojcem na świecie, która całkowicie go rozumie.

Stajesz się jego najlepszym przyjacielem, a Twoje dziecko zaczyna Cię kochać jeszcze bardziej.

Co powinien zrobić teraz, gdy odkrył prawdziwe źródło swojej obsesji na punkcie śmierci?

Teraz zapewnij go: „Nic się nie zmieni, wszystko pozostanie takie samo”. To powinno być tematem całej rozmowy. Powiedz mu, że nie będzie żadnych strasznych zmian, gdy ktoś umrze. Środowisko pozostanie takie samo, przewidywalność pozostanie żywa, a świat będzie kontynuował tę samą rutynę.

Im bardziej utrzymujesz jego świat przewidywalny i taki sam dla niego poprzez swoje odpowiedzi, tym bardziej osłabiasz jego obsesyjne uczucia na temat śmierci i tym bardziej łączysz się z nim na poziomie emocjonalnym.

Zainspirowany twórczością Izaaka E. Smitha