Suche
Mein Konto
Dzięki bionicznemu implantowi zastawki pacjenci z wyniszczającą chorobą serca mogą uniknąć poważnych operacji.
Malutkie urządzenie, które można wprowadzić w znieczuleniu miejscowym w niecałą godzinę, zostało zaprojektowane do leczenia niedomykalności aorty – choroby, która pozbawia organizm krwi bogatej w tlen i powoduje zmęczenie i brak tchu u pacjentów.
Problem pojawia się, gdy zastawka na wylocie serca, czyli zastawka aortalna, ulega uszkodzeniu i nie zamyka się już całkowicie. Umożliwia to przepływ krwi z powrotem do serca, osłabiając jego zdolność do wydajnego pompowania.
Występuje najczęściej u pacjentów w podeszłym wieku i osób z wysokim ciśnieniem krwi. Uszkodzenia mogą być również spowodowane infekcjami.
Dzięki bionicznemu implantowi zastawki pacjenci z wyniszczającą chorobą serca mogą uniknąć poważnych operacji. Nowe urządzenie JenaValve Trilogy, które ma metalową ramę i zastawkę świńską, można regulować podczas małoinwazyjnego zabiegu, który trwa krócej niż godzinę. (obraz pliku)
Na niewydolność aorty cierpi nawet pięć procent populacji, a około jedna na dwadzieścia osób cierpi na ciężkie objawy. W takich przypadkach jedyną opcją jest operacja na otwartym sercu, podczas której otwiera się klatkę piersiową pacjenta, umieszcza jego serce w bajpasie i wymienia zastawkę.
Jednak wiele osób dotkniętych chorobą jest zbyt słabych, aby przeżyć tę poważną operację. Ponadto nie było implantu zastawki zaprojektowanego specjalnie do leczenia niedomykalności aortalnej – chirurdzy stosowali implanty przeznaczone do leczenia innych postaci chorób zastawek, które są podatne na przemieszczenie.
Nowy implant bioniczny JenaValve Trilogy, który ma metalową ramę i świńską zastawkę, można wprowadzić w ramach małoinwazyjnego zabiegu, który trwa krócej niż godzinę. „Nigdy wcześniej nie było czegoś takiego” – powiedział kardiolog profesor Andreas Baumbach, który kierował zespołem opracowującym urządzenie w szpitalu św. Bartłomieja w Londynie.
„Trylogia JenaValve będzie miała ogromne znaczenie. Pierwszych kilkuset pacjentów zostało już wyleczonych, a wskaźnik powodzenia wynosi prawie 100 procent”.
Podczas operacji wszczepienia implantu JenaValve Trilogy wykonuje się małe nacięcie w tętnicy udowej w pachwinie – znieczula się tę okolicę, ale pacjenci są całkowicie przytomni.
Następnie do tętnicy wprowadza się cienką, elastyczną rurkę zwaną cewnikiem, którą wprowadza się przez ciało do serca, a chirurdzy za pomocą aparatu rentgenowskiego sprawdzają w czasie rzeczywistym, co robią. Nad cewnikiem umieszcza się zastawkę JenaValve, która składa się ze składanej rurowej metalowej ramy. Początkowo jest złożony, ale gdy chirurg potwierdzi, że jest na właściwym miejscu, zostaje otwarty.
Po całkowitym rozprężeniu zawór ma średnicę około 1 cala, ale rozmiar można dostosować na miejscu, aby zapewnić idealne dopasowanie. Trzy małe nóżki – „trochę jak nogi modułu księżycowego” – stwierdził prof. Baumbach – można je przymocować do naturalnej zastawki aortalnej i natychmiast zaczynają działać.
Następnie cewnik jest usuwany, nacięcie zostaje zszyte, a dzień lub dwa dni później pacjenci mogą wrócić do domu.
Jedną z pierwszych osób w Wielkiej Brytanii, która skorzystała z nowego procesu, był Ronald Pavett (86 l.), emerytowany pracownik Royal Mail z Chesham w Buckinghamshire.
Powiedział: „Nawet otwarcie butelki wody powodowało, że byłem całkowicie wyczerpany i z trudem łapałem powietrze. Oddychałem bardzo ciężko. Kiedy wchodziłem po schodach, byłem na czworakach i mogłem nosić tylko wsuwane buty, bo schylanie się, żeby je zasznurować, powodowało u mnie totalne wzdęcia. Lubiłem jeździć na rowerze, ale to musiało się skończyć”.
U pana Pavetta, u którego po raz pierwszy zdiagnozowano chorobę w 2019 r., przeszedł inny rodzaj wymiany zastawki i wszczepiono mu rozrusznik serca, ale żadne z tych działań nie pomogło znacząco, a jego przyszłość rysowała się w czarnych barwach. „Wtedy myślałem, że to już koniec” – przyznał żonaty dziadek dwójki dzieci.
„Kiedy pierwsza wymiana zastawki nie przyniosła skutku, pomyślałam, że zostało mi już niewiele czasu. Jednak mój konsultant powiedział mi, że kwalifikuję się do tej nowej procedury”.
W zeszłym miesiącu wszczepiono mu JenaValve i niemal natychmiast poczuł się lepiej.
Powiedział: „Sama operacja była całkowicie bezbolesna – nic nie czułem. Po kilku dniach byłem na nogach i zauważyłem znaczną poprawę.
„Kiedyś problemy z oddychaniem nie dawały mi spać, ale teraz śpię głęboko i nie czuję już wzdęć, kiedy mówię. Przyzwyczaiłam się do odpowiadania na wszystko jednym słowem, żeby oszczędzić sobie tchu, ale teraz znów mogę rozmawiać z ludźmi.
„Znowu idę, codziennie trochę dalej i mam nadzieję, że wkrótce wrócę na rower. Ten implant to moim zdaniem najlepsza rzecz od czasów krojonego chleba”.
Dziwna nauka: środek znieczulający, który zmienia kolor moczu na zielony
Kobieta, która przeszła operację odchudzania w Indiach, obudziła się z nieoczekiwanym skutkiem ubocznym znieczulenia ogólnego – jej mocz zmienił kolor na zielony.
Lekarze początkowo obawiali się poważnej infekcji dróg moczowych, ale badania dały wynik pozytywny, a wszystkie inne parametry życiowe 62-latka z New Delhi były w normie.
62-letnia kobieta, która przeszła w Indiach operację odchudzania, obudziła się z nieoczekiwanym skutkiem ubocznym znieczulenia ogólnego – jej mocz zmienił kolor na zielony
Jak wynika z ustaleń opublikowanych w czasopiśmie Journal of Clinical and Diagnostic Research, po dalszym badaniu lekarze ustalili, że najbardziej prawdopodobną przyczyną był propofol, środek znieczulający.
W mniej niż 1% przypadków zielony mocz jest nieszkodliwym skutkiem ubocznym. Po 12 godzinach mocz kobiety powrócił do normalnego koloru.
Twoje niesamowite ciało
Kiedy większość ludzi ściska razem kciuk i mały palec, z wewnętrznej strony nadgarstka wystaje ścięgno. Jednak w przypadku 15 procent ludzi tak nie jest, ponieważ nie mają oni mięśnia dłoniowego długiego, który rozciąga się od dłoni do łokcia.
Brak palca nie wpływa na siłę chwytu, ale zmniejsza siłę czwartego i piątego palca.
Mięsień mógł pomagać naszym małpopodobnym przodkom huśtać się na drzewach, ale wraz z ewolucją człowieka do chodzenia na czworakach stał się niepotrzebny. Naukowcy twierdzą, że pewnego dnia może całkowicie zniknąć z ludzi.