Suche
Mein Konto
Lesbijce, liderce NHS, powiedziano, aby nie marnowała czasu na ubieganie się o wyższe stanowisko w kontrowersyjnej placówce NHS, która oferuje operację zmiany płci 10-latkom ze względu na ich poglądy na temat seksu.
Kate Grimes, która wcześniej kierowała szpitalem Kingston w Londynie, zapytała o najważniejsze stanowisko w zakresie zdrowia psychicznego w Tavistock i Portman NHS Trust.
Grimes jest zdeklarowaną lesbijką i w 2014 roku została uznana przez NHS za jeden z 25 najlepszych wzorców do naśladowania osób LGBT.
Powiedziano jej jednak, żeby nie zawracała sobie głowy ubieganiem się o tę rolę, po tym jak powiedziała im, że według niej istnieją tylko dwie płcie i „płeć jest niezmienna”.
Wcześniej publicznie krytykowała także grupy praw osób transpłciowych i wspiera LGB Alliance – organizację charytatywną założoną w celu sprzeciwiania się polityce organizacji LGBT Stonewall w kwestiach transpłciowych.
Tavistock słynie z kliniki, która może skierować dzieci na leki blokujące dojrzewanie. Zatrudniła ekspertów zewnętrznych po tym, jak w zeszłym roku inspektorzy uznali ją za „nieodpowiednią”.
Sprawa została wniesiona do sądu w zeszłym roku przez byłą pacjentkę Keirę Bell (24 lata), która odchodzi na emeryturę po tym, jak żałowała, że w wieku 16 lat przyjęła leki hormonalne.
Zrobił to także były pracownik dr David Bell, konsultant psychiatra, krytykowany za to, że uważał, że każda dziewczyna, która nie lubi „różowych kokardek i lalek”, musi być transpłciowa.
Zewnętrzna osoba rekrutująca powiedziała Kate Grimes, która prowadziła szpital Kingston w Londynie, aby nie marnowała czasu na ubieganie się o wyższe stanowisko w Tavistock i Portman NHS Trust ze względu na jej krytyczne poglądy na temat płci
Fundusz Tavistock and Portman NHS Trust w Londynie jest znany z tego, że jest jedynym funduszem oferującym nastolatkom leki blokujące dojrzewanie
Po podjęciu decyzji o nierozpatrywaniu swojego wniosku pani Grimes napisała list do Sekretarza Zdrowia Sajida Javida, prosząc go o interwencję i rozpoczęcie przeglądu procesów.
Z e-maili wynika, że dr Melanie West, rekruterka w firmie Gatenby Sanderson, powiedziała pani Grimes, że prawie na pewno nie zostanie wzięta pod uwagę na tym stanowisku ze względu na jej poglądy.
Doktor West powiedział: „Muszę powiedzieć, że Pański pogląd, że płeć jest niezmienna, nie jest poglądem, jakiego Trust oczekuje od swoich osób niewykonawczych, dlatego też nie radzę Państwu marnować czasu na składanie takich wniosków”.
„To będzie jedno z pytań, które zadaję kandydatom podczas pierwszej rozmowy kwalifikacyjnej”.
Pani Grimes stwierdziła, że była „całkowicie zdumiona” odpowiedzią.
Peter Daly, prawnik ds. zatrudnienia w Doyle Clayton, powiedział, że wykluczanie osób ze względu na poglądy krytyczne wobec płci stanowi w świetle prawa taki sam poziom dyskryminacji, jak dyskryminacja ze względu na rasę, płeć czy seksualność.
W liście do Sekretarza Zdrowia Grimes stwierdziła, że trust „pogłębił błędy rządu i złamał prawo, odmawiając przesłuchania każdego, kto uważa, że płci biologicznej nie da się zmienić”.
powiedziała „Daily Telegraph”.: „Jest całkowicie możliwe wspieranie i opieka nad dziećmi z dysforią płciową bez wiary w to, że zmiana płci biologicznej jest dosłownie możliwa.
„W istocie podstawową zasadą dobrej opieki zdrowotnej jest to, że osobiste przekonania nie zakłócają świadczonej opieki”.
Pani Grimes wypowiadała się już wcześniej przeciwko grupom pro-trans, w tym Stonewall, organizacji charytatywnej zajmującej się prawami osób LGBT.
Oskarżyła NHS o narażanie pacjentów na ryzyko poprzez przyłączenie się do kontrowersyjnego programu organizacji charytatywnej Diversity Champions, który został odrzucony przez Gabinet Rady Ministrów, Izbę Lordów i BBC.
Uważa się, że ponad 90 organizacji opieki zdrowotnej jest członkami kontrowersyjnego programu tej organizacji charytatywnej, w tym Departament Zdrowia, NHS England i liczne fundusze szpitalne.
Pani Grimes oskarżyła Stonewall o „podważanie” zdolności NHS do zapewnienia bezpieczeństwa pacjentom, „tłumienie” wolności słowa i tworzenie „kultury strachu” wśród części personelu NHS.
Ostrzegła także, że niektóre rady mogą „otwarć organizacje NHS na spory sądowe i utratę reputacji”.
Pani Grimes pamięta, jak pod koniec lat 80. otrzymywała obraźliwe wiadomości, gdy ujawniła się jako lesbijka, dumę z kierowania jedną z wiodących w kraju organizacji zajmujących się HIV/AIDS oraz swoje uznanie dla kampanii Stonewall na rzecz większej równości.
Powiedziała jednak, że niedawny lobbing organizacji charytatywnej w kwestiach transpłciowych zakończył się „fałszywym przekonaniem”, że mężczyzna identyfikujący się jako kobieta ma legalny dostęp do przestrzeni przeznaczonych wyłącznie dla kobiet.
W rezultacie – dodała – pacjentki nie mają już dostępu do kwater dla osób tej samej płci na oddziałach i w łazienkach.
Rzecznik Tavistock i Portman powiedział: „Podczas rekrutacji przestrzegamy przepisów dotyczących równości i najlepszych praktyk NHS.
„Przyjmujemy zgłoszenia od wszystkich odpowiednio wykwalifikowanych kandydatów, także tych spełniających obowiązujące w całej NHS kryteria promowania i poszanowania równości, różnorodności i włączenia społecznego.
„Jeśli kandydat spełnia podstawowe kryteria wymagane na dane stanowisko, a także poinformuje nas, że jest niepełnosprawny, automatycznie zostanie zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną”.
Dlaczego NHS pozwoliła mi zmienić płeć? Keira Bell dzieli się swoją historią w nadziei, że „posłuży ona jako ostrzeżenie dla innych”.
Inżynierka IT, panna Bell, na zdjęciu przed Królewskimi Trybunałami Sprawiedliwości w Londynie
Keira opowiedziała Daily Mail, co jej się przydarzyło, aby podkreślić swoją trudną sytuację i stanowić ostrzeżenie dla innych.
Keira wychowywała się w Hertfordshire wraz z dwiema młodszymi siostrami przez samotną matkę, gdy jej rodzice się rozwiedli. Jej ojciec, który służył w armii amerykańskiej w Wielkiej Brytanii i od tego czasu się tu osiedlił, mieszkał kilka mil dalej.
Zawsze była chłopczycą, powiedziała. Nie lubiła nosić spódnic i doskonale pamięta dwie sytuacje, kiedy rodzina zmusiła ją do wyjścia w sukience.
Powiedziała Daily Mail: „Kiedy miałam 14 lat, mama zadała mi pytanie, czy jestem taką chłopczycą. Zapytała mnie, czy jestem lesbijką, więc odpowiedziałam nie. Zapytała mnie, czy chcę być chłopcem, a ja też powiedziałam nie”.
Jednak to pytanie sprawiło, że Keira pomyślała, że może być osobą, którą wówczas nazywano transseksualistką, a obecnie jest ona znana jako transpłciowa.
„Nie podobał mi się ten pomysł” – mówi mi. „Chęć zmiany płci nie była tak chwalona jak teraz. Nadal była stosunkowo nieznana. Ale pomysł pozostał w mojej głowie i nie zniknął”.
Droga Keiry do inwazyjnego leczenia, które obwinia za zniszczenie jej życia, rozpoczęła się, gdy zaczęła uporczywie opuszczać szkołę. Co było dziwne, nalegała, żeby nosić spodnie – większość tamtejszych uczniów wybierała spódnice – i rzadko miała przyjaciół obu płci.
Kiedy wielokrotnie odmawiała przyjścia na zajęcia z powodu znęcania się, skierowano ją do terapeuty.
Opowiedziała mu o swoich myślach na temat chęci bycia chłopcem.
Bardzo szybko została skierowana do lokalnego lekarza, który z kolei wysłał ją do Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży (CAMHS) znajdującej się w pobliżu jej domu. Stamtąd była leczona w Tavistock, ponieważ uważała, że urodziła się w niewłaściwym ciele.
Keira weszła w okres dojrzewania i zaczął się jej okres. „Tavistock dał mi blokery hormonów, aby zatrzymać mój kobiecy rozwój. To było jak zakręcenie kranu” – powiedziała.
„Miałam objawy podobne do menopauzy, kiedy spadają hormony kobiety. Miałem uderzenia gorąca, trudno było mi spać, zniknął popęd seksualny. Przepisano mi tabletki wapnia, ponieważ moje kości słabły”.
Keira twierdziła, że terapeuci z Tavistock nie ostrzegli jej o strasznych objawach, które ją czekały.
Jej piersi, związane chustą, którą kupiła na portalu dla osób transpłciowych, nie zniknęły od razu. „Byłam na odludziu” – powiedziała.
Jednak wróciła do Tavistock, gdzie przeprowadzono badania, aby sprawdzić, czy po prawie roku przyjmowania blokerów jest gotowa na kolejny etap leczenia.
Kilka miesięcy później zauważyła, że na brodzie wyrastają jej pierwsze cienkie włoski. Wreszcie coś się wydarzyło. Keira była szczęśliwa.
Została skierowana do kliniki tożsamości płciowej w zachodnim Londynie, która leczy osoby dorosłe planujące operację zmiany płci.
Po otrzymaniu tam dwóch „opinii” ekspertów, w wieku 20 lat została przyjęta do szpitala w Brighton w East Sussex na podwójną mastektomię.
Miała teraz pełną brodę, powrócił jej popęd seksualny, a głos był głęboki.
Po usunięciu piersi zaczęła mieć wątpliwości, czy zostanie chłopcem.
Mimo wątpliwości kontynuowała. Zmieniła imię i płeć w prawie jazdy oraz akcie urodzenia i nazwała się Quincy (na cześć muzyka Quincy Jonesa), ponieważ podobało jej się to brzmienie. Zmieniła także nazwisko w drodze ankiety i otrzymała zatwierdzony przez rząd certyfikat uznania płci, który oficjalnie uczynił ją mężczyzną.
Ostatni zastrzyk testosteronu otrzymała w styczniu ubiegłego roku, wkrótce po swoich 22. urodzinach.
Jednak po latach pompowania hormonów do organizmu nie jest tak łatwo cofnąć zegar. To prawda, że wróciła jej miesiączka i powoli odzyskiwała bardziej kobiecą sylwetkę w okolicach bioder. Jej broda wciąż rośnie.
„Nie wiem, czy kiedykolwiek będę znowu wyglądać jak kobieta” – powiedziała. „Czuję się jak królik doświadczalny w Tavistock i chyba nikt nie wie, co stanie się z moim ciałem w przyszłości”.
Wątpliwe jest nawet pytanie, czy może mieć dzieci.
Zaczęła kupować damską odzież i znów korzystać z kobiecych toalet, ale stwierdziła: „Martwię się za każdym razem, gdy kobiety myślą, że jestem mężczyzną. Denerwuję się. Mam krótkie włosy, ale pozwalam im urosnąć i może to coś zmieni”.
Zgodnie z prawem jest mężczyzną i musi stawić czoła biurokratycznemu koszmarowi polegającemu na zmianie oficjalnych dokumentów z powrotem na informację, że jest kobietą.