Półpasiec wiąże się z większym długoterminowym ryzykiem poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych

Półpasiec wiąże się z większym długoterminowym ryzykiem poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych

Nowe badanie przeprowadzone przez naukowców z Brigham and Women's Hospital, członka-założyciela Mass General Brigham Health System, wykazało, że półpasiec, znany również jako półpasiec, wiąże się z prawie 30% wyższym długoterminowym ryzykiem poważnego zdarzenia sercowo-naczyniowego, takiego jak udar lub zawał serca. Wyniki ich badań zostaną opublikowane w czasopiśmie Journal of the American Heart Association.

Nasze wyniki sugerują, że półpasiec ma długoterminowe skutki i podkreślają znaczenie wysiłków na rzecz zdrowia publicznego w zapobieganiu. Biorąc pod uwagę rosnącą liczbę Amerykanów narażonych na tę bolesną i często powodującą kalectwo chorobę oraz dostępność skutecznej szczepionki, szczepienie przeciwko półpaścowi może stanowić cenną szansę na zmniejszenie obciążenia półpaśca i zmniejszenie ryzyka późniejszych powikłań sercowo-naczyniowych”.

Sharon Curhan, MD, ScM, główna autorka, lekarz i epidemiolog w Channing Division of Network Medicine w Brigham and Women's Hospital

Półpasiec często powoduje bolesną wysypkę i może pojawić się w dowolnym miejscu na głowie lub ciele. Półpasiec wywoływany jest przez wirusa ospy wietrznej-półpaśca, tego samego wirusa, który powoduje ospę wietrzną. Gdy dana osoba zachoruje na ospę wietrzną, wirus pozostaje w organizmie do końca życia. Wiele lat, a nawet dziesięcioleci później, wirus może reaktywować się w postaci półpaśca. Prawie wszyscy mieszkańcy Stanów Zjednoczonych w wieku 50 lat i starsi zostali zarażeni wirusem ospy wietrznej i dlatego są narażeni na ryzyko półpaśca.

Półpasiec zachoruje u około 1 na 3 osób w ciągu swojego życia, przy czym przewiduje się, że więcej przypadków będzie się pojawiać w miarę starzenia się populacji i coraz większej liczby osób z obniżoną odpornością z powodu choroby lub stosowania leków.

Najczęstszym powikłaniem półpaśca jest nerwoból popółpaścowy. Schorzenie to wpływa na włókna nerwowe i skórę oraz powoduje palący ból, który utrzymuje się długo po ustąpieniu wysypki i pęcherzy wywołanych półpaścem. Istnieje jednak coraz więcej dowodów na to, że reaktywacja wirusa może mieć nawet bardziej długotrwałe skutki uboczne. Wirus może odgrywać rolę w rozwoju chorób układu krążenia, w tym udaru mózgu i choroby niedokrwiennej serca. Wirus wykryto w dużych i małych naczyniach krwionośnych, co z czasem może powodować stan zapalny i przewlekłe zmiany naczyniowe. Zmiany te mogą zwiększać ryzyko zatorów naczyń krwionośnych, ograniczonego przepływu krwi i zdarzeń sercowo-naczyniowych, takich jak udary i zawały serca.

W prospektywnym badaniu podłużnym przeprowadzono trzy duże kohorty w USA, w których wzięło udział ponad 200 000 kobiet i mężczyzn: badanie Nurses' Health Study (około 79 000 kobiet), badanie Nurses' Health Study II (około 94 000 kobiet) i badanie uzupełniające pracowników służby zdrowia (około 31 000 mężczyzn). Uczestnicy nie mieli historii udaru ani choroby niedokrwiennej serca. Zespół zebrał informacje na temat półpaśca, udaru mózgu i choroby wieńcowej za pomocą kwestionariuszy zbieranych co dwa lata i potwierdził diagnozy poprzez przeglądanie dokumentacji medycznej. Zespół obserwował uczestników przez okres do 16 lat i ocenił, czy u osób chorych na półpasiec ryzyko udaru lub choroby niedokrwiennej serca jest wyższe po latach od epizodu półpaśca.

Naukowcy monitorowali częstość występowania udaru mózgu i choroby wieńcowej – definiowanej jako niezakończony zgonem lub śmiertelny zawał mięśnia sercowego (atak serca) lub zabieg rewaskularyzacji wieńcowej (CABG, pomostowanie aortalno-wieńcowe lub przezskórna przezskórna angioplastyka wieńcowa). Naukowcy ocenili także złożony wynik choroby sercowo-naczyniowej, który obejmował udar lub chorobę wieńcową, w zależności od tego, co nastąpiło wcześniej.

Wyniki wykazały, że u osób, które wcześniej chorowały na półpasiec, ryzyko wystąpienia poważnego zdarzenia sercowo-naczyniowego w dłuższej perspektywie było o 30% wyższe w porównaniu z osobami, które nie miały półpaśca, a zwiększone ryzyko może utrzymywać się przez 12 lat lub dłużej po przebyciu półpaśca.

Ze względu na ograniczenia czasowe większość badań przeprowadzono przed powszechnym udostępnieniem szczepionek przeciwko półpaścowi. Nawet po ich wprowadzeniu poziom zaszczepienia był ogólnie niski. Z powodu tych ograniczeń badacze nie byli w stanie ocenić, czy status szczepienia może wpływać na występowanie półpaśca i długoterminowe ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.

Ponieważ coraz więcej osób decyduje się na szczepienie przeciwko półpaścowi, przyszłe badania mogłyby sprawdzić, czy szczepienie wpływa na związek między półpaścem a ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych. Curhan dodał: „Obecnie zbieramy informacje o szczepieniach wśród naszych uczestników i mamy nadzieję przeprowadzić te badania w przyszłości”.

Źródło:

Brigham i Szpital Kobiet

Odniesienie:

Curhan, SG i in. (2022) Półpasiec i długoterminowe ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Dziennik Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego. doi.org/10.1161/JAHA.122.027451.

.