Zindywidualizowane leczenie bólu pleców pozwala uzyskać większy efekt w porównaniu do terapii standardowych

Zindywidualizowane leczenie bólu pleców pozwala uzyskać większy efekt w porównaniu do terapii standardowych

Jeśli terapia przewlekłego bólu pleców zostanie dostosowana specjalnie do indywidualnych potrzeb pacjenta, szanse powodzenia są znacznie większe niż w przypadku konwencjonalnych form leczenia. W połączeniu z postępowaniem psychoterapeutycznym w postaci terapii poznawczo-behawioralnej ból można złagodzić jeszcze skuteczniej. To wynik metaanalizy przeprowadzonej na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie, w ramach której zebrano i przeanalizowano dane pochodzące od ponad 10 000 pacjentów. Z badania można wyciągnąć wniosek, że w niemieckim systemie opieki zdrowotnej należy mocniej promować terapie multimodalne, zgodnie z krajowymi wytycznymi dotyczącymi opieki zdrowotnej.

Brak ruchu, zła postawa, nadmierny wysiłek, ciągły stres w pracy lub w domu – ból pleców to powszechna dolegliwość, która ma wiele przyczyn. U znacznej części osób dotkniętych chorobą objawy mają charakter przewlekły, co oznacza, że ​​utrzymują się przez długi czas lub pojawiają się wielokrotnie. Ulgę mogą przynieść terapie sportowe i ćwiczenia pod nadzorem. Typowe metody leczenia obejmują fizjoterapię oraz ćwiczenia siłowe i stabilizacyjne. Ale w jaki sposób terapia może być tak skuteczna, jak to możliwe? Które podejście jest najskuteczniejsze w łagodzeniu bólu? Metaanaliza przeprowadzona niedawno na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie w czasopiśmie Journal of Pain dostarczyła nowych spostrzeżeń.

Punktem wyjścia były dane z 58 randomizowanych, kontrolowanych badań (RCT) z udziałem ponad 10 000 pacjentów z przewlekłym bólem krzyża na całym świecie. Najpierw z oryginalnych rękopisów odfiltrowano dane istotne dla tematu, a następnie dokonano ich oceny w grupach. Oceniając te dane, badacze z jednej strony sprawdzali, czy i w jakim stopniu standardowe formy leczenia różnią się od terapii zindywidualizowanych. „Zindywidualizowany” oznacza, że ​​jest to rodzaj coachingu osobistego, w którym terapeuci konkretnie adresują potencjał i potrzeby każdego pacjenta i wspólnie z nim decydują, jak powinna wyglądać jego terapia.

W badaniu stwierdzono, że zindywidualizowane leczenie przewlekłego bólu pleców spowodowało znacznie większy efekt w porównaniu ze standardowymi terapiami ruchowymi. Skuteczność łagodzenia bólu była o 38% wyższa niż w przypadku leczenia standardowego.

Większy wysiłek w zakresie indywidualnego leczenia jest tego wart, ponieważ pacjenci odnoszą z niego korzyści w stopniu istotnym klinicznie.”

Dr Johannes Fleckenstein, główny autor, Instytut Nauk o Sporcie na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie

Jednak badanie poszło dalej. Oprócz standardowych i zindywidualizowanych metod leczenia, zespół badawczy we Frankfurcie porównał trzecią grupę metod leczenia. W tej grupie zindywidualizowane sesje treningowe łączono z terapią poznawczo-behawioralną (CBT). Procedura ta – rodzaj terapii rozmową – opiera się na założeniu, że negatywne myśli i zachowania związane z bólem zwykle go pogarszają. Dzięki terapii poznawczo-behawioralnej pacjenci z bólem uczą się zmieniać sposób, w jaki sobie z nim radzą. Nie będziesz już bać się poruszać ani uczyć się taktyk radzenia sobie z bólem. Dzięki temu uświadamiają sobie, że wcale nie są bezradni. Ale co tak naprawdę wsparcie psychoterapeutyczne w ramach terapii poznawczo-behawioralnej przyczynia się do sukcesu leczenia? Analiza danych wykazała, co następuje: Po połączeniu podejścia zindywidualizowanego i terapii poznawczo-behawioralnej wskaźnik powodzenia w zakresie łagodzenia bólu był imponująco o 84% wyższy niż w przypadku leczenia standardowego. Terapia skojarzona, zwana także terapią multimodalną, przyniosła zdecydowanie najlepsze rezultaty.

Fleckenstein postrzega badanie jako „pilny apel do decydentów zajmujących się polityką zdrowotną”, aby promowali terapie skojarzone zarówno w opiece nad pacjentem, jak i w zakresie zwrotu kosztów leczenia. „W porównaniu z innymi krajami, np. USA, w Niemczech radzimy sobie stosunkowo dobrze. Na przykład wypisujemy mniej recept na silne narkotyki, takie jak opiaty, które również mogą przyczyniać się do przewlekłości bólu, a niedokładnych wskazań do zabiegów chirurgicznych w dalszym ciągu jest bardzo dużo. Zdaniem Fleckensteina wynika to również z zachęt ekonomicznych, czyli stosunkowo wysokiego wynagrodzenia za tego typu interwencje. Inaczej jest w przypadku organizacji działających w branży dziedziną terapii bólu – mówi. Choć nie są one nierentowne, nie są też dojną krową dla inwestorów. Jego zdaniem ważna jest tutaj poprawa koniunktury gospodarczej. W końcu terapia bólu pozwala w dłuższej perspektywie zaoszczędzić dużo pieniędzy z punktu widzenia ekonomiki zdrowia, podczas gdy tabletki i operacje rzadko prowadzą do średnio- i długoterminowej ulgi w bólu.

Źródło:

Uniwersytet Goethego we Frankfurcie nad Menem

Odniesienie:

Fleckenstein, J. i in. (2022) Zindywidualizowany trening w przypadku przewlekłego nieswoistego bólu pleców: przegląd systematyczny z metaanalizą dotyczącą wpływu samego treningu lub w połączeniu z interwencjami psychologicznymi na ból i niepełnosprawność. Dziennik bólu. doi.org/10.1016/j.jpain.2022.07.005.

.