Ograniczony nadzór po udarze u pacjentów niskiego ryzyka, który był bezpieczny u pacjentów niskiego ryzyka

Ograniczony nadzór po udarze u pacjentów niskiego ryzyka, który był bezpieczny u pacjentów niskiego ryzyka

Jak wynika z nowych wyników przedstawionych na 11. Europejskiej Konferencji Europejskiej Organizacji Udarowej w Helsinkach w Finlandii, częstość czynności życiowych i czynność neurologiczną ocenia się u pacjentów niskiego ryzyka po tym, jak leczenie ostrego udaru niedokrwiennego nie wpływa na opiekę i powrót do zdrowia.

Wyniki optymalnego monitorowania po RTPA-IV w badaniu dotyczącym udaru niedokrwiennego mózgu (Optimistmain), opublikowane jednocześnieThe lancetwykazało również, że podejście to miało również zastosowanie w przypadku personelu pielęgniarskiego i zasobów intensywnej terapii. Badanie prowadzili profesor Craig Anderson z George Institute for Global Health i UNSW Sydney oraz profesor Victor C. Urrutia z Johns Hopkins University School of Medicine.

Profesor Anderson stwierdziła, że ​​zalecane w wytycznych monitorowanie w ciągu 24 godzin po leczeniu trombolitycznym (rozbijaniu skrzepów), które pierwotnie opracowano w latach 90. XX wieku, zajmuje znaczną część czasu pielęgniarskiego i łóżek na oddziałach intensywnej terapii (OIOM).

„Zainteresowanie pielęgniarek zajmujących się innymi aspektami opieki, takimi jak edukacja, poradnictwo i wsparcie niespokojnych członków rodziny, zakłóca monitorowanie snu pacjentów i może nawet nie być konieczne w przypadku tych, których uważa się za osoby „małego ryzyka” – dodał.

Aby ustalić, czy można bezpiecznie zmniejszyć częstotliwość monitorowania, badacze przebadali łącznie 4515 pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu w 8 krajach. Pacjenci byli monitorowani zgodnie z protokołem o niskiej intensywności (19 ocen w ciągu 24 godzin po trombolizie) lub standardową opieką (39 ocen).

W obu grupach parametry życiowe i ocenę neurologiczną wykonywano co 15 minut przez pierwsze dwie godziny. Przez następne osiem godzin pacjentów monitorowano co dwie godziny w grupie monitorującej o niskiej intensywności w porównaniu do co 30 minut w grupie standardowej. Do 24 godzin grupę o niskiej intensywności monitorowano co cztery godziny w porównaniu z monitorowaniem co godzinę w grupie standardowej.

Porównywalny odsetek pacjentów doświadczył złego wyniku funkcjonalnego (śmierć lub niepełnosprawność) po 90 dniach, 31,7% (809 z 2552 uczestników) w grupie o niskiej intensywności i 30,9% (606 z 1963) w standardowej grupie monitorującej.

Częstość występowania krwotoku śródmózgowego (krwotoku mózgowego) – najpoważniejszego powikłania terapii trombolitycznej – była niska w obu grupach, u 0,2% pacjentów w grupie o niskiej intensywności i 0,4% pacjentów w standardowej grupie monitorującej. Poważne zdarzenia niepożądane były podobne w grupach monitorujących o niskiej intensywności i w grupach monitorujących standardowo i wynosiły odpowiednio 11,1% i 11,3%.

Profesor Anderson stwierdziła, że ​​jest to pierwsze badanie na taką skalę, które pokazuje, że opieka pielęgniarska o niskiej intensywności jest bezpieczna i skuteczna w leczeniu udaru.

„Regularne monitorowanie w ciągu pierwszych kilku godzin po udarze ma kluczowe znaczenie, ale uznaliśmy, że cogodzinne oceny w ciągu następnych 24 godzin mogą być niepotrzebne. Nasze wyniki pokazują, że monitorowanie o niskiej intensywności jest bezpieczne i nie wpływa na powrót pacjenta do zdrowia, wyniki leczenia ani satysfakcję z opieki.

„Oczekujemy, że to podejście zostanie przyjęte przez szpitale na całym świecie, szczególnie w przypadku ograniczonych zasobów, ponieważ może usprawnić opiekę i pozwolić pielęgniarkom poświęcić więcej czasu na inne ważne aspekty kompleksowej opieki nad pacjentami”.

Protokół nie tylko skrócił czas opieki, ale także poprawił dostępność łóżek do intensywnej terapii, szczególnie w USA, gdzie odsetek pacjentów przyjmowanych na oddział intensywnej terapii był o 30% niższy w szpitalach objętych nadzorem o niskiej intensywności.

Profesor Urrutia, starsza autorka badania i dyrektor medyczna Comprehensive Stroke Center w szpitalu Johns Hopkins, stwierdziła, że ​​to nowe podejście może zapewnić skuteczniejszą opiekę po udarze.

„Badanie to przeprowadzono częściowo podczas pandemii Covid-19, kiedy zasoby opieki zdrowotnej były wyjątkowo obciążone. Chociaż pokonaliśmy wiele presji tego okresu, nadal występują niedobory pracowników służby zdrowia i łóżek szpitalnych. Oczekujemy, że

Udar mózgu jest drugą najczęstszą przyczyną zgonów i trzecią najczęstszą przyczyną niepełnosprawności wśród wszystkich chorób niezakaźnych na świecie. Ostry udar niedokrwienny mózgu jest spowodowany zmniejszonym przepływem krwi, ponieważ skrzep blokuje jedno z głównych naczyń krwionośnych w mózgu. Obejmuje 65% wszystkich przypadków udaru, a co najmniej jedna trzecia pacjentów z udarem niedokrwiennym ma łagodne lub umiarkowane upośledzenie neurologiczne.

Badanie Optimistmain przeprowadzono w szpitalach w ośmiu krajach, w tym w czterech krajach o wysokich dochodach (Australia, Chile, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone) oraz czterech krajach o niskich i średnich dochodach (Chiny, Malezja, Meksyk i Wietnam).

Źródła: