Suma 1 eksperymentu określa

Suma 1 eksperymentu określa

Nowe badania wykazały, że podczas tegorocznego Europejskiego Kongresu na temat otyłości (Eco 2025, Malaga, Hiszpania, 11–14 maja) około dwie trzecie uczestników badania Overrun-1 odzyskało zaledwie 5% lub mniej tzw. nadiru (lub najniższej masy ciała) po trzech latach od rozpoczęcia leczenia tyrzepatidem. Badanie przeprowadził profesor Louis Aronne z Comprehensive Weight Control Center, Division of Endocrinology, Diabetes and Metabolism, Weill Cornell Medicine, Nowy Jork, NY, USA, oraz współautorzy z Eli Lilly and Company, Indianapolis, USA, która sfinansowała badanie.

Zarządzanie otyłością to długotrwały proces, podczas którego należy spodziewać się wahań masy ciała. Dla niektórych pacjentów poprzednia najniższa (lub najniższa) waga może stać się punktem nacisku (i rozczarowaniem, jeśli nie można jej osiągnąć ponownie). Jednakże nadal nie ma jasnej literatury, która wskazywałaby, że nadir masa ciała ma znaczenie kliniczne. Celem tej analizy post hoc badania Sum-1 była poprawa masy ciała w ciągu 3 lat (36 miesięcy/176 tygodni) w przypadku leczenia tyrzepatidem przez 3 lata.

Oryginalne badanie Sum 1 opublikowano w czasopiśmie NEJM w 2022 r. i stwierdzono, że u pacjentów z otyłością leczonych tyrzepatidem w dawce 5 mg, 10 mg lub 15 mg raz w tygodniu zaobserwowano znaczną i trwałą redukcję masy ciała w ciągu 72 tygodni.

Do analizy włączono 690 uczestników leczonych tyrzepatidem (65% kobiet, 35% mężczyzn) w średnim wieku 49 lat, o średniej masie ciała 107 kg i średnim BMI 38,6 kg/m2, wybranych z oryginalnej kohorty Surme-1. BMI co najmniej 30 kg/m²) lub nadwagą (BMI co najmniej 27 kg/m²) i stanem przedcukrzycowym, włączono ich do badania Sum-1 i stracili co najmniej 5% swojej wyjściowej masy ciała, gdy osiągnęli najniższą wagę osiągniętą podczas leczenia.

Nadir do 176. tygodnia zdefiniowano jako różnicę między procentową utratą masy ciała od wartości początkowej do najniższej a procentową utratą masy ciała od wartości początkowej do 176. tygodnia. Analizę odzyskania masy ciała obliczono jako średnią między grupami i zdefiniowano jako odzyskaną mniej niż 5%, 5% do 10% oraz 10% lub więcej masy ciała.

Analiza wykazała, że ​​średni czas do osiągnięcia najniższej masy ciała wyniósł 22 miesiące (96 tygodni). Średnie procentowe zmniejszenie masy przy najniższej wadze wyniosło 23,1%. Średni procent masy ciała od najniższego poziomu do 176. tygodnia wyniósł 3,7%, co oznacza, że ​​u 690 uczestników zaobserwowano średnią procentową redukcję masy ciała o 19,4% (23,1% minus 3,7%) w ciągu tych trzech lat.

W 176. tygodniu u 73%, 19% i 8% uczestników leczonych tyrzepatidem w dawce 5 mg (227 uczestników) doszło do nawrotu choroby, odpowiednio u mniej niż 5%, 5% do 10%. 10% lub więcej od wagi najniższej. Podobnie 65%, 26% i 9% uczestników leczonych tyrzepatidem w dawce 10 mg (n = 239) miało mniej niż 5%, 5% do 10% i 10% lub więcej masy ciała od najniższego poziomu do 176. tygodnia. Wśród uczestników leczonych tyrzepatidem w dawce 15 mg (n = 224), 73%, 20% i 7% mniej niż 5%, 5% do 10% i 10% lub więcej masy ciała od najniższego poziomu do 176. tygodnia.

Autorzy nie zbadali jeszcze, czy istnieją różnice w przyroście masy ciała między mężczyznami i kobietami lub między starszymi i młodszymi uczestnikami.

Analiza ta wykazała, że ​​u 70% uczestników leczonych tyrzepatidem powrót do masy ciała po osiągnięciu NADIR, czyli najniższej masy ciała, był ograniczony. Mniej niż 10% uczestników odzyskało 10% lub więcej najniższej masy ciała. Ogólnie wyniki te sugerują, że w 3-letnim badaniu Surmount-1 większość uczestników, którzy otrzymywali tyrzepatid, utrzymała stosunkowo stabilną podróż i uniknęła znacznego przyrostu masy ciała w ciągu 3 lat. „

Dr Louis Aronne, Kompleksowe Centrum Kontroli Wagi, Oddział Endokrynologii, Cukrzycy i Metabolizmu, Weill Cornell Medicine

Źródła: