Nowe dane pokazują, że Covid-19 powoduje gwałtowny wzrost liczby nowych przypadków cukrzycy

Nowe dane pokazują, że Covid-19 powoduje gwałtowny wzrost liczby nowych przypadków cukrzycy

Nowe badania wykazały, że osoby zakażone Covid-19 w Kalifornii są obarczone stałym, wyższym ryzykiem cukrzycy nawet kilka miesięcy po wyzdrowieniu, co podkreśla pilną potrzebę opracowania ukierunkowanych strategii zdrowotnych w bezbronnych populacjach.

*Ważna uwaga: MedrxivPublikuj wstępne raporty naukowe, które nie są recenzowane i dlatego nie są uważane za rozstrzygające, nie stanowią wytycznych dla praktyki klinicznej/zachowań związanych ze zdrowiem ani nie są traktowane jako ustalone informacje.

Niedawno opublikowane badanie na ten tematMedrxivSerwer Preprint* poinformował, że choroba koronawirusowa 2019 (CoVID-19) zwiększa częstość występowania cukrzycy (DM). Większość przypadków Covid-19 na świecie nie zakończyła się zgonem, chociaż wiele z nich wiązało się z chorobą objawową, hospitalizacją i znacznymi chorobami współistniejącymi.

Długoterminowe skutki Covid-19 są słabo znane. Długi Covid odnosi się do różnych chorób i objawów, które utrzymują się przez ponad trzy miesiące po ostrym Covid-19. Badania sugerują wzrost zachorowań na choroby przewlekłe po Covid-19, w tym choroby neurologiczne, sercowo-naczyniowe oraz cukrzycę.

Jednak baza danych wskazująca na zwiększoną zapadalność na cukrzycę po Covid-19 ma inne ograniczenia. Oznacza to, że pomimo wysokich wskaźników zachorowań na cukrzycę i Covid-19 w Stanach Zjednoczonych, mniejszości, w szczególności populacje rasy czarnej i latynoskiej niebędące Latynosami, są niedostatecznie reprezentowane w wielu badaniach, co ogranicza możliwość uogólniania. Ponadto niektóre badania nie miały na celu wykluczenia i wykrycia istniejącej wcześniej cukrzycy, błędnych diagnoz lub leków, które mogą zwiększać poziom cukru we krwi.

O badaniu

W niniejszym badaniu naukowcy z Kalifornii w USA sprawdzili, w jakim stopniu pierwsza diagnoza COVID-19 zwiększa ryzyko cukrzycy. Ważną zaletą tego badania jest duża, zróżnicowana rasowo i etnicznie populacja, co eliminuje istotne ograniczenia z poprzednich badań. Po pierwsze, zidentyfikowali osoby, które w okresie od stycznia 2019 r. do lutego 2020 r. (okres przed pandemią) przebywały nieprzerwanie w więzieniach w 31 stanach Kalifornii oraz były przetrzymywane w więzieniu przez co najmniej jeden dzień podczas pandemii Covid-19 (począwszy od marca 2020 r.).

Wykluczono osoby z wcześniejszą cukrzycą, przyjmowaniem leków/diagnozą mylących w wywiadzie, bez pomiaru wskaźnika masy ciała i poziomu glukozy we krwi przed pandemią oraz osoby bez testów na Covid-19 i DM w czasie pandemii. Pierwszorzędowym wynikiem był czas do wystąpienia cukrzycy, a narażenie oznaczało zakażenie koronawirusem 2 (SARS-CoV-2) ciężkiego ostrego zespołu oddechowego. Wszyscy uczestnicy wnieśli swój wkład w okres nieobserwacyjny.

Osoby z pozytywnym wynikiem testu CoVID-19 przed rozpoznaniem DM rozpoczynały okres narażenia 31 dnia po dacie pozytywnego pobrania próbki. Do zdarzeń objętych cenzurą należała śmierć, zwolnienie z więzienia, pozytywny wynik testu na Covid-19, pomyłka w zakresie leków/diagnozy oraz zakończenie obserwacji (1 marca 2023 r.). Modele proporcjonalnego ryzyka COX oceniały związek między Covid-19 a występowaniem cukrzycy, uwzględniając płeć, wiek, pochodzenie etniczne, wyjściową charakterystykę kliniczną i wzorce wykorzystania systemu opieki zdrowotnej.

Przeprowadzono analizy wrażliwości w celu oceny wiarygodności szacunków poprzez zmianę definicji okresu narażenia na 0, 61 i 91 dni po pozytywnym wyniku testu SARS-CoV-2. Przeprowadzono dodatkowe analizy w celu ustalenia, czy zmiany w intensywności diagnostyki cukrzycy po pozytywnym wyniku testu CoVID-19 wyjaśniałyby wpływ SARS-COV-2 na częstość występowania cukrzycy.

Wyniki

Rysunek przedstawia przewidywane skumulowane ryzyko wystąpienia cukrzycy w czasie (linie) i powiązane 95% przedziały ufności metody bootstrap (obszary zacienione) dla tych przewidywań w dwóch scenariuszach: a) nikt w badanej kohorcie nie był zakażony Covid-19 (linia przerywana, obszar zacieniony na niebiesko); B) Wszyscy w kohorcie badawczej byli zakażeni Covid-19 (linia ciągła, obszar zacieniony na czerwono).

Łącznie do analiz włączono 29 470 osób. Spośród nich 58,3% uzyskało pozytywny wynik testu na obecność SARS-COV-2 przed zdiagnozowaniem cukrzycy lub cenzury. Osoby te przyczyniły się do ponad 15,8 miliona dni i 8,9 miliona dni przed ekspozycją oraz okresów ekspozycji, w których u 690 i 429 osób zdiagnozowano DM. Odpowiadało to surowym wskaźnikom DM wynoszącym 17,6 i 15,9 na 1000 osobolat odpowiednio w populacji Covid-19 i niezakażonej.

Populacja Covid-19 była starsza i miała mniejszą liczbę testów niż populacja ogólna. CoVID-19 wiązał się ze znacznie zwiększoną częstością występowania cukrzycy przy współczynniku ryzyka wynoszącym 1,17. Covid-19 zwiększał skumulowane ryzyko cukrzycy w jednorocznym i dwuletnim okresie obserwacji.

W szczególności w badaniu przewidywano, że jeśli cała kohorta została zakażona Covid-19, skumulowane ryzyko nowej diagnozy cukrzycy w ciągu 2 lat wyniosło 3,2% w porównaniu z 2,7%, gdyby żadna osoba nie była zakażona. Zmiana definicji okresu narażenia na 61 lub 91 dni po pozytywnym wyniku testu dała spójne wyniki.

Chociaż wielkość i kierunek definicji dnia zerowego były podobne, powiązanie nie było już znaczące. Ponadto surowe wskaźniki DM w przypadku Covid-19 nadal zmieniały się o ponad 17 na 1000 osobolat. Co więcej, zamieszanie spowodowane zmianami w intensywności diagnostycznej cukrzycy po Covid-199 sugerowało, że efekt zostanie zmniejszony o połowę, przy szacowanej skorygowanej HRR pomiędzy 1,08 a 1,10.

Wnioski

Podsumowując, wyniki sugerują, że pierwsze zakażenie Covid-19 wiąże się ze zwiększoną częstością występowania wcześniej istniejącej cukrzycy. Ten wzrost zachorowań na cukrzycę wywołaną Covid-19 utrzymuje się miesiącami, nawet po wykluczeniu trzech miesięcy po ostrej infekcji.

Wyniki te mają konkretne implikacje dla polityki zdrowotnej i rodzą pytania do przyszłych badań. Autorzy sugerują, że systemy kliniczne obsługujące populację osadzonych w więzieniach powinny być świadome naśladowczego podejmowania ryzyka związanego z cukrzycą i podkreślają znaczenie zapewnienia jednostkom dostępu do ubezpieczenia zdrowotnego i dostępnej opieki zdrowotnej po zwolnieniu. Niezwykle istotne jest ustalenie, czy warianty SARS-CoV-2 mają podobny wpływ na zapadalność na DM i czy wcześniejsze infekcje i szczepienia mogą wpłynąć na zwiększoną zapadalność na DM.

Autorzy podkreślają także istotne ograniczenia związane z miejscem badania. Uogólnianie wyników populacji osadzonych na populację nie odbywającą kary nie jest łatwe, ponieważ osoby przebywające w więzieniach charakteryzują się wyjątkowymi czynnikami stresogennymi, różnymi standardami żywieniowymi i wyższym wskaźnikiem przedwczesnego starzenia się.

Co więcej, skutki pandemii w więzieniach były bardziej dotkliwe, a wskaźniki infekcji i śmiertelności były od 3 do 5 razy wyższe niż w społeczeństwie. Czynniki te mogą wskazywać, że wpływ Covid-19 na ryzyko cukrzycy może być inny w innych populacjach.

*Ważna uwaga: MedrxivPublikuj wstępne raporty naukowe, które nie są recenzowane i dlatego nie są uważane za rozstrzygające, nie stanowią wytycznych dla praktyki klinicznej/zachowań związanych ze zdrowiem ani nie są traktowane jako ustalone informacje.

Źródła: