Badania pokazują, że diety o niskim i wysokim IG zwiększają wytrzymałość w porównaniu z dietami niskowęglowodanowymi

Badania pokazują, że diety o niskim i wysokim IG zwiększają wytrzymałość w porównaniu z dietami niskowęglowodanowymi

NiedawnyMedycyna Sportowa – OtwartaW badaniu przeprowadzono randomizowaną, kontrolowaną próbę, aby ocenić, jak zróżnicowane spożycie węglowodanów i indeks glikemiczny (GI) wpływają na wyniki programów treningu wytrzymałościowego u mężczyzn.

tło

Węglowodany są kluczowe dla utrzymania wydajności podczas długich sesji treningowych. Optymalna elastyczność metaboliczna w połączeniu z pełnymi zapasami glikogenu to niezbędne warunki uzyskania wysokiej wytrzymałości.

Zapotrzebowanie mięśni na energię wzrasta dramatycznie podczas przejścia od odpoczynku do ćwiczeń. W tym momencie tłuszcze lub węglowodany są wykorzystywane do produkcji trifosforanu adenozyny (ATP). Wraz ze wzrostem intensywności treningu węglowodany stają się najważniejszym źródłem energii, zastępując tłuszcz.

Długotrwała dieta niskowęglowodanowa i wysokotłuszczowa (LCHF) zwiększa maksymalne utlenianie tłuszczu w spoczynku i podczas submaksymalnych warunków ćwiczeń. Wykazano wcześniej, że dieta LCHF poprawia współczynnik wymiany oddechowej (RER), ale nie poprawia czasu do wyczerpania (TTE), nawet jeśli zapasy glikogenu zostały uzupełnione na krótko przed rozpoczęciem zawodów.

Dlatego też wykonywanie ćwiczeń o wysokiej intensywności jest ograniczone ze względu na zmniejszone zapasy glikogenu i osłabiony metabolizm węglowodanów. Dlatego dieta LCHF może pogarszać wydolność fizyczną, zmniejszając wydolność wysiłkową, ekonomikę ćwiczeń i komfort podczas ćwiczeń o większej intensywności, a także zwiększając ryzyko zmęczenia, słabej koncentracji i skutków żołądkowo-jelitowych (GI).

Dieta o niskim IG i wysokiej zawartości węglowodanów może przezwyciężyć ograniczenia często związane z dietą LCHF. W rzeczywistości ostatnie badania wykazały, że ten rodzaj diety może prowadzić do poprawy elastyczności metabolicznej, a w rezultacie do lepszej wydajności podczas przyrostowego testu rowerowego. Przeprowadzono jednak kilka długoterminowych badań oceniających wpływ diety o niskim IG w porównaniu z dietą LCHF na wydajność i elastyczność metaboliczną.

O badaniu

Celem obecnego 10-tygodniowego badania interwencyjnego była ocena i porównanie wpływu diety LCHF, diety wysokowęglowodanowej o wysokim IG (HIGH-GI) i diety wysokowęglowodanowej o niskim IG (LOW-GI) na parametry metaboliczne, ekonomię biegu (RE), maksymalną prędkość biegu (PRS) i maksymalne zużycie tlenu. Parametry te oceniano poprzez pomiar zapasów energii w mięśniach, pięciokilometrową jazdę na czas (TT) i stopniowany test wysiłkowy.

Testowalną hipotezą było to, że dieta o niskim IG może wpływać na utlenianie tłuszczów bez ograniczania utleniania węglowodanów w podobnym stopniu jak dieta LCHF. Ponadto postawiono hipotezę, że grupy o niskim i wysokim IG odczują podobną poprawę w TT i PRS. Oczekiwano, że zapasy glikogenu mięśniowego zmniejszą się na diecie LCHF, podczas gdy nie spodziewano się istotnej różnicy w grupach o WYSOKIM i NISKIM IG.

Wyniki badań

Dieta o niskim IG skutkowała zmniejszeniem spożycia energii, zmniejszeniem stężenia mleczanów we krwi podczas ćwiczeń, wyższymi wynikami testów wysiłkowych, utrzymaniem zapasów glikogenu i poprawą wydajności TT.

Dieta LCHF zwiększyła także utlenianie tłuszczów w teście krokowym. Jednakże, ze względu na niewystarczającą podaż węglowodanów, dieta LCHF zmieniła utlenianie węglowodanów, regenerację glikogenu mięśniowego i adaptację treningową przy wyższych intensywnościach.

HIGH-GI poprawił wydajność przy dużych intensywnościach i zwiększył zawartość glikogenu w mięśniach. Jednak po 10 tygodniach utlenianie tłuszczu uległo upośledzeniu.

Co ważne, pomimo obiecującego wpływu na utlenianie tłuszczów i skład ciała, dieta LCHF może mieć negatywny wpływ na długoterminowy stan zdrowia. Niższe spożycie niezbędnych makroskładników odżywczych i wysoka zawartość tłuszczu mogą przyczynić się do tych niepożądanych skutków; Dlatego też ten rodzaj diety należy zalecać z zachowaniem odpowiedniej ostrożności.

Stężenie mleczanu w osoczu było zmniejszone w grupie o niskim IG, podczas gdy metabolizm węglowodanów pozostał niezmieniony przy wyższej intensywności. Te dwa czynniki, wraz z ułatwieniem wykorzystania tłuszczu, spowodowały poprawę elastyczności metabolicznej.

W grupie o WYSOKIM IG poziom glikogenu mięśniowego znacząco wzrósł. Jednakże zmiany w metabolizmie przy różnej intensywności ćwiczeń mogą wpływać na zdolność przejścia z utleniania węglowodanów na tłuszcze.

Ogólnie rzecz biorąc, wyniki badania dostarczają dowodów na to, że dieta o niskim IG może skutkować korzystnymi zmianami w utlenianiu substratów podczas dłuższych okresów ćwiczeń i poprawić wyniki wytrzymałościowe w porównaniu z dietą LCHF lub o WYSOKIM IG.

Ograniczenia dotyczące studiów

Monitorowanie diety przeprowadzono na podstawie samodzielnie zgłaszanych 24-godzinnych przypomnień, co mogło wprowadzić błąd w zakresie przypominania, raportowania i treningu. Jednak połączenia te były wykonywane dwa razy w tygodniu, co powinno zmniejszyć ryzyko wystąpienia błędów losowych. Dodatkowo wykorzystano dodatkowy kwestionariusz częstotliwości spożywania posiłków, aby zminimalizować błędy i ocenić stan odżywienia przed badaniem.

Nie stwierdzono różnic pomiędzy dietami podczas TT, co może wynikać z faktu, że bieganie zużywa więcej masy mięśniowej niż jazda na rowerze. Ponadto żaden glikogen nie jest pozbawiony mięśnia brzuchatego łydki, a mniejsza ilość glikogenu jest rozkładana w mięśniach nóg.

Konieczne są przyszłe badania, aby uwzględnić różne płcie i zastosować różne okresy spożycia makroskładników odżywczych, aby lepiej zrozumieć mechanizmy związane z korzyściami płynącymi z tych różnych diet. Badania metabolomiczne mogłyby również wyjaśnić trwające adaptacje w metabolizmie.

Źródła: