Jak spadająca liczba szczepień przeciwko odrze naraża miliony dzieci na ryzyko

Jak spadająca liczba szczepień przeciwko odrze naraża miliony dzieci na ryzyko

W miarę jak spada liczba szczepień przeciwko odrze i rośnie liczba dzieci otrzymujących dawki zerowe, nowe badanie wzywa do podjęcia pilnych działań, aby zapobiec ponownemu pojawieniu się tej śmiertelnej choroby.

W badaniu opublikowanym niedawno w czasopiśmieSzczepieniaBadacz Pedro Plans-Rubió z Kolegium Lekarskiego w Barcelonie ocenił szczepionki jednodawkowe, jedno- i dwudawkowe we wszystkich regionach Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Porównali dane z baz danych WHO i UNICEF Organizacji Narodów Zjednoczonych za lata 2019–2023, aby ocenić, czy obecny zakres szczepień jest na dobrej drodze do osiągnięcia celów Agendy szczepień 2030 (IA2030).

Tylko 41,5% krajów członkowskich WHO ma obecnie wystarczającą odporność na odrę, aby zablokować przenoszenie wirusa, przy współczynniku R0 wynoszącym 15, czyli znacznie poniżej poziomu potrzebnego do pełnej ochrony społeczności.

Wyniki badania wykazały kilka niepokojących trendów: 1. Globalny zasięg szczepień dwudawkowych w 2023 r. spadł o 3,7% w porównaniu z 2019 r.; 2. Zasięg szczepień jednodawkowych poprawił się w skali globalnej o 7,8%, jednak większość wskaźników wyszczepienia na odrę wykazuje wartości niższe niż w 2019 r.; oraz 3. Obecny zakres szczepień nie jest na dobrej drodze do osiągnięcia porozumień IA2030. Wyniki te podkreślają potrzebę wprowadzenia polityki i wdrożenia polityki zdrowia publicznego w celu zwiększenia zasięgu szczepień dwudawkowych na całym świecie.

Ponadto badanie wykazało, że odsetek zaszczepionych przeciw odrze zerowej dawki – co dotyczy dzieci, które nie otrzymały dawek – wzrósł na całym świecie o 7,8% w latach 2019–2023, przy wzroście o 24,9% w regionie Afryki. Według stanu na 2023 r. liczba dzieci chorych na odrę otrzymującą dawkę zerową była o 40,6% wyższa niż poziom niezbędny do zmniejszenia o połowę liczby dzieci otrzymujących odrę zerową do 2030 r., co stanowi kluczowy cel IA na rok 2030.

tło

Odra, czasami nazywana „różyczką”, to wysoce zaraźliwa infekcja wirusowa przenoszona drogą powietrzną, która powoduje wysoką gorączkę, kaszel, zaczerwienienie oczu i wysypkę skórną. Często dotyka dzieci i kiedyś była śmiertelna, chociaż od tego czasu postęp w zakresie interwencji klinicznych zmniejszył jej nasilenie.

Odra jest chorobą ekskluzywną. Medycyna opracowała skuteczne szczepionki przeciwko wirusowi odry (rodzajMorbiliwirus), który oprócz intensywnego nadzoru epidemiologicznego może ograniczyć jego zakaźność i zapobiec jego przenoszeniu. W tym kontekście w 73. Światowym programie szczepień zdrowotnych (IA2030) Zgromadzenia zobowiązano się do wyeliminowania tej choroby w co najmniej pięciu regionach Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) (z sześciu regionów ogółem) do roku 2030.

Aby osiągnąć ten cel i skutecznie uodpornić poszczególne osoby, wymagane są dwie dawki szczepionki (szczepionka zawierająca odrę [MCV]). WHO przeprowadziła szeroką dystrybucję szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce (MMR) wraz ze szkoleniami w zakresie jej podawania dzieciom w wieku od 12 do 15 miesięcy (pierwsza dawka) i ponownie w wieku od 3 do 15 lat (druga dawka).

„Wysoki odsetek rutynowych szczepień przeciwko odrze może zapewnić zarówno indywidualną ochronę przed odrą, jak i wystarczającą odporność populacji, aby zablokować przenoszenie odry w społeczeństwie”.

Niestety badanie przeprowadzone w 2019 r. mające na celu śledzenie globalnego postępu w realizacji celów IA 2030 pokazuje, że tylko w 14,4% krajów odsetek szczepień dwudawkowych wynosił ≥95%. Niepokojące jest to, że podstawowe liczby reprodukcyjne (R0) w regionach Afryki i wschodniej części Morza Śródziemnego w regionach zachodniego Pacyfiku wynoszą ≥ 10, ≥ 11 i ≥ 13. Te wartości R0 odpowiadają wymaganym poziomom odporności populacji w zakresie od 90% (dla R0 = 10) do 95% (dla R0 = 20), a R0 jest metryką oznaczającą liczbę przypadków klinicznych, jakie może wywołać pojedyncza infekcja w obrębie społeczności.

O badaniu

Kraje europejskie osiągnęły pokrycie dwoma dawkami na poziomie 92,5% – tym bliżej celu 95% niż inne regiony – ale nadal było to niewystarczające, co uwydatnia nierówny postęp na świecie.

Niniejsze badanie ma na celu aktualizację tych informacji poprzez ocenę: 1. Globalnych szczepień przeciwko odrze w krajach członkowskich WHO (obejmująca dawka zerowa, jedna i dwie dawki); 2. Porównaj obecne różnice w zasięgu szczepień przeciwko odrze z poziomem z 2019 r.; oraz 3. Ocenić, czy wskaźniki szczepień przeciwko odrze są na dobrej drodze do osiągnięcia celów IA2030.

Dane do badania uzyskano z baz danych WHO i Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (globalnych i regionalnych). Dane te są rejestrowane co roku we wszystkich krajach członkowskich WHO w sześciu wyznaczonych regionach: Afryce, obu Amerykach, wschodnim regionie Morza Śródziemnego, Europie, Azji Południowo-Wschodniej i zachodnim Pacyfiku.

Oceniając poziom odporności na podstawie odczytów HERD i podobnych wskaźników szczepienia przeciwko odrze, przyjęto, że jedna dawka szczepionki zapewnia 92% odporności u poszczególnych osób, natomiast dwie dawki zapewniają 95% odporności. W związku z tym wymagany procent odporności obliczono w oparciu o progi R0 – na przykład 93,3% odporności populacji jest wymagane do zablokowania wirusów odry z R0 równym 15.

„…ślady wymagane do osiągnięcia 50% redukcji do 2030 r. w latach 2019–2030 do 2030 r. zostały określone dla trzech wskaźników wykrycia zerowej dawki odry: (1) szacunkowa liczba dzieci, które nie otrzymały pierwszej dawki szczepionki zawierającej przeciw odrze (MCV1); (2) średnia pokrycia zerową dawką w oparciu o McV1; oraz (3) średnie pokrycie dawki, czyli jedna i dwie dawki jednej tylnej dawki Masela okładka zostały odrzucone.”

Wszystkie analizy statystyczne przeprowadzono w programie Microsoft Excel.

Szacuje się, że liczba dzieci chorych na odrę, którym podano dawkę zerową (które nie otrzymały szczepionki MCV1) przypada na lata 2019 i 2023, a liczba dzieci, które otrzymały szczepionkę zerową na odrę w latach 2019–2030, aby osiągnąć cel IA na rok 2030 (9,65 mln).

Wyniki badań

Pandemia Covid-19 zakłóciła programy szczepień przeciwko odrze, prowadząc do 24,9% wzrostu liczby dzieci otrzymujących zerową dawkę w Afryce i opóźniając wysiłki na rzecz odbudowy w regionach o niskich dochodach.

Wyniki analizy wykazały, że średnio jedynie 85,2% i 77,1% dzieci w regionie otrzymało jedną lub dwie dawki szczepionki MCV. Stanowi to zmniejszenie zasięgu szczepień dwudawkowych o 3,7% w porównaniu z 2019 r. i jest znacznie poniżej szacunków ścieżki dotyczących osiągnięcia celów IA 2030. Warto zauważyć, że jedynie region zachodniego Pacyfiku spełnił wymóg MCV na poziomie 95,5%, podczas gdy w regionie europejskim osiągnięto pokrycie na poziomie 92,5%, a wszystkie pozostałe regiony osiągnęły wynik poniżej 95%.

Wyniki dotyczące dawki wykazały, że globalny zasięg stosowania dawki zerowej wyniósł 65,3%, jednej dawki – 27,8%, a dwóch dawek – 6,9%, przy wskaźniku dawki zerowej w Afryce wynoszącym 21,1% – znacznie wyższym niż w innych regionach (mniej niż 3%). Wskaźniki te są o ponad 31% niższe od wymagań IA2030. Region Afryki wykazał najniższe pokrycie pojedynczą dawką wynoszące 48,1%, podczas gdy region zachodniego Pacyfiku miał najwyższy zasięg (93,2%). Stwierdzono, że tylko u 17 członków WHO (8,7%) odsetek zaszczepionych dwudawkami wynosił 95% lub więcej.

Jeśli chodzi o odporność stadną, badanie wykazało, że tylko 41,5% krajów osiągnęło wystarczającą odporność, aby zatrzymać przenoszenie wirusów odry o wartościach R0 15 lub niższych, a żaden region nie osiągnął odporności wystarczającej do zablokowania wirusów o R0 ≥ 19 lub 20. Jedynie region zachodniego Pacyfiku i niektóre kraje w regionie europejskim osiągnęły poziomy w regionie europejskim.

Pomimo pewnych różnic regionalnych – w regionie zachodniego Pacyfiku od 2019 r. odnotowano niewielką poprawę – na większości obszarów, zwłaszcza w Afryce, nastąpiło pogorszenie zasięgu szczepień i poziomu odporności stada.

Badanie wykazało, że tendencje te zaostrzyły się w wyniku zakłóceń spowodowanych pandemią Covid-19, która znacząco wpłynęła na rutynowe programy szczepień i opóźniła wysiłki w zakresie powrotu do zdrowia.

Ponadto w artykule podkreślono ograniczenia, takie jak poleganie na danych WHO/UNICEF, które mogą w niedostatecznym stopniu odzwierciedlać luki w niektórych populacjach, i podkreślono potrzebę przeprowadzania badań serologicznych w celu oceny odporności w świecie rzeczywistym.

Wnioski

Jedno na pięcioro dzieci w Afryce nie otrzymało dawki szczepionki przeciwko odrze, co czyni ten region o najwyższym odsetku dzieci, które nie otrzymały dawki zerowej i o największym ryzyku przyszłych epidemii.

W niniejszym badaniu zbadano skuteczność kosztownych programów szczepień przeciw myszom Who w sześciu regionach w latach 2019–2023 (-3,7% w przypadku zastosowania dwóch dawek), przy czym tylko w jednym regionie (zachodni Pacyfik) odnotowano poprawę w porównaniu z wynikami z 2019 r. Chociaż zasięg szczepienia pojedynczą dawką wzrósł o 7,8% na całym świecie, wszystkie wskaźniki zasięgu szczepień przeciwko odrze sugerują, że obecne wysiłki nie są na poziomie, aby osiągnąć cele IA 2030.

Podkreśla to potrzebę udoskonalenia polityki i ulepszonych programów rozpowszechniania szczepień, których celem jest zarówno edukacja, jak i skuteczne podawanie szczepionki dwudawkowej w celu wyeliminowania tej choroby u dzieci z populacji ludzkiej.

Badanie wymaga również szerszej współpracy międzynarodowej i ukierunkowanych wysiłków w regionach takich jak Afryka, aby zlikwidować luki w zakresie szczepień i zbudować trwałą odporność stadną.

Źródła: