Samodzielne leczenie rodzinne skuteczne w leczeniu otyłości u dzieci

Samodzielne leczenie rodzinne skuteczne w leczeniu otyłości u dzieci

Rodzinne leczenie behawioralne (FBT) to klinicznie zastrzeżone podejście do leczenia dzieci z otyłością, które wymaga zaangażowania pracownika służby zdrowia w oparciu o umiejętności rodziny. Chociaż FBT tradycyjnie było prowadzone przez klinicystów, naukowcy z Centrum Badań nad Zdrowym Odżywianiem i Aktywnością Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego odkryli obecnie, że samodzielne prowadzenie FBT jest równie skuteczne w pomaganiu dzieciom w utracie wagi w porównaniu z tradycyjnymi podejściami. Jest również bardziej elastyczny pod względem harmonogramu, kosztuje znacznie mniej i wymaga mniejszej liczby godzin kontaktu z usługodawcą. Wyniki opublikowano niedawno wPediatria.

Tradycyjna FBT jest skuteczną metodą leczenia dzieci z otyłością, ale może być czasochłonna, może być stosowana tylko w określonych porach i jest kosztowna, co sprawia, że ​​rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji finansowej rzadziej zgłaszają się na leczenie. Zapewniając te same podstawowe umiejętności, co tradycyjne FBT, w bardziej elastycznej i skondensowanej formie, możemy zwiększyć dostęp do leczenia rodzinom, które mogą nie być w stanie uczestniczyć w tradycyjnych programach grupowych. „

Kerri Boutelle, dr,Starszy Autor,Dyrektor Chear i profesor na wydziałach pediatrii i psychiatrii w Szkole Medycznej Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego oraz Szkole Zdrowia Publicznego i Nauk o Długowieczności Człowieka Herberta Wertheima na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego

Według badania National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES) około jedno na pięcioro dzieci w Stanach Zjednoczonych jest otyłe. Otyłość wiąże się z szeregiem negatywnych skutków zdrowotnych u dzieci, takich jak: B. zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2, nadciśnienia i astmy. Otyłość u dzieci jest również powiązana z problemami zdrowia psychicznego, takimi jak depresja, stany lękowe, niska samoocena i izolacja społeczna. W przeciwieństwie do otyłości u dorosłych, którą często leczy się indywidualnie, pomoc dzieciom to wysiłek rodzinny.

Naukowcy opracowali wersję FBT z przewodnikiem, umożliwiającą samopomoc, która może odbywać się w formie 20-minutowych wizyt co dwa tygodnie i zawiera pisemne materiały edukacyjne dla rodzin pomiędzy sesjami. Tradycyjne zajęcia FBT wymagają więcej czasu i są oferowane w formie cotygodniowych 60-minutowych sesji grupowych dla rodziców i dzieci oraz 20-minutowych sesji dwa razy w tygodniu. Aby ustalić, czy podejście samodzielne było tak samo skuteczne jak standardowe FBT, badacze losowo przydzielili 150 par rodzic/dziecko do udziału w tradycyjnym lub samodzielnym FBT. Następnie porównali utratę masy ciała u dzieci podczas leczenia i podczas wizyt kontrolnych 6, 12 i 18 miesięcy później.

Naukowcy odkryli, że samodzielne prowadzenie FBT spowodowało, że dzieci straciły na wadze podobnie jak tradycyjne FBT, ale przy znacznie krótszym czasie kontaktu z lekarzem: 5,3 godziny w przypadku samodzielnego prowadzenia w porównaniu z 23 godzinami w przypadku tradycyjnego FBT. Koszt samodzielnego prowadzenia FBT był również znacznie niższy niż w przypadku tradycyjnego FBT: 1498 dolarów na rodzinę w przypadku samodzielnego prowadzenia FBT w porównaniu z 2775 dolarów na rodzinę w przypadku tradycyjnego FBT.

Badanie pokazuje skuteczność samodzielnego prowadzenia FBT, oferuje lepsze rozwiązanie narastającego kryzysu związanego z otyłością u dzieci i podważa pogląd, że pomaga w utracie wagi.

„Poprzednie badania sugerowały, że wyniki są lepsze przy dłuższym czasie kontaktu, ale nasze wyniki pokazują, że może to nie być takie proste” – powiedział Boutelle. „Uważamy, że najważniejsza jest współpraca z rodzicami, którą można przeprowadzić bez przeszkolonego lekarza. Chociaż standardowe podejście może odnieść korzyść w przypadku niektórych rodzin, może nam ono pomóc w wywarciu szerszego wpływu na epidemię otyłości u dzieci”.

Współautorami badania są Kyung E. Rhee, Rebecca S. Bernard, Dawn M. Eichen i Natacha Akshoomoff oraz Michael A. Manzano z UC San Diego School of Medicine; David R. Strong i Cheryl Am Anderson ze Szkoły Zdrowia Publicznego i Nauk o Długowieczności Człowieka Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego Herberta Wertheima; Bess H. Marcus z Brown University i Scott Crow z University of Minnesota.

Badanie zostało sfinansowane przez Narodowy Instytut Zdrowia (granty R01DK10868, UL1TR001442).

Źródła: