Nieinwazyjne badanie krwi wykazuje 83% czułość w wykrywaniu raka jelita grubego, dając nadzieję na wczesną diagnozę

Nieinwazyjne badanie krwi wykazuje 83% czułość w wykrywaniu raka jelita grubego, dając nadzieję na wczesną diagnozę

W niedawnym badaniu opublikowanym wNew England Journal of MedicineZespół naukowców ze Stanów Zjednoczonych (USA) i Kanady ocenił skuteczność metody badania krwi wykorzystującej bezkomórkowy kwas dezoksyrybonukleinowy (DNA) do badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego.

tło

Rak jelita grubego jest jednym z najczęstszych nowotworów występujących w dorosłej populacji Stanów Zjednoczonych, charakteryzującym się drugim co do wielkości współczynnikiem umieralności i trzecim co do wielkości współczynnikiem zapadalności.

Chociaż ryzyko wystąpienia choroby w ciągu całego życia wynosi 4%, przeżycie całkowite zależy od wczesnego wykrycia nowotworu.

U osób, u których rak został wykryty wcześnie, w stadium zlokalizowanym, wskaźnik przeżycia 5-letniego wynosi 91%, natomiast u osób, u których nowotwór osiągnął stadium przerzutowe, wskaźnik przeżycia 5-letniego wynosi 14%.

Czołowi eksperci ds. nowotworów, a także instytucje takie jak amerykańska grupa zadaniowa ds. usług prewencyjnych zalecają bezobjawowe badania przesiewowe w celu zmniejszenia częstości występowania i śmiertelności związanej z rakiem jelita grubego.

Jednakże pomimo różnych dostępnych testów przesiewowych na podstawie kału i bezpośredniej wizualizacji w badaniach przesiewowych w kierunku raka jelita grubego, wskaźnik przestrzegania regularnych bezobjawowych badań przesiewowych wynosi 59%.

Ponadto znaczny odsetek zgonów związanych z rakiem jelita grubego występuje u osób, które nie poddają się regularnym badaniom przesiewowym. Statystyki te podkreślają potrzebę opracowania łatwej w użyciu metody badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego, aby poprawić przestrzeganie zaleceń dotyczących badań przesiewowych.

O badaniu

W niniejszym badaniu naukowcy ocenili skuteczność testu krwi, który wykrywa raka jelita grubego przy użyciu bezkomórkowego DNA.

Ich celem było zajęcie się głównymi czynnikami odpowiedzialnymi za niski wskaźnik przestrzegania badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego, takimi jak ból i inwazyjność metod badawczych, czas wymagany do wykonania badania, zakłopotanie i niedogodności związane z endoskopią oraz brak bliskości dostawców badań.

Do wieloośrodkowego, obserwacyjnego, prospektywnego badania włączono kwalifikujące się osoby w ponad 200 ośrodkach, w tym w ośrodkach endoskopowych i ośrodkach podstawowej opieki zdrowotnej.

Do badania kwalifikowały się osoby w wieku od 45 do 84 lat, jeśli przeszły rutynowe badania przesiewowe oparte na kolonoskopii i występowały w grupie średniego ryzyka zachorowania na raka jelita grubego.

Z badania wykluczono osoby z chorobą zapalną jelit, genetyczną predyspozycją do raka jelita grubego, rakiem jelita grubego w rodzinie lub występowaniem raka w rodzinie.

Od wszystkich uczestników pobrano próbkę krwi przed kolonoskopią. Kolonoskopię obejmującą wizualizację i dokumentację fotograficzną zastawki krętniczo-kątniczej lub otworu wyrostka robaczkowego uznawano za zakończoną, chyba że uwidocznienie uniemożliwiała duża masa lub zmiana.

Odnotowano lokalizację i wielkość zmian zidentyfikowanych podczas kolonoskopii, a usunięte zmiany poddano dalszej obróbce do analizy histopatologicznej.

Próbki krwi poddano testowi bezkomórkowego DNA w celu wykrycia zmian genomicznych, fragmentacji genetycznej i nieprawidłowych wzorców metylacji w bezkomórkowym DNA, które wskazują na raka jelita grubego.

Dwoma głównymi wynikami badania była czułość i swoistość, odpowiednio, w przypadku raka jelita grubego i zaawansowanej nowotworu. Drugorzędnym wynikiem była czułość testu w wykrywaniu zaawansowanych zmian przednowotworowych.

Wyniki

Wyniki wykazały, że bezkomórkowy test DNA z krwi charakteryzuje się czułością na poziomie 83% w wykrywaniu raka jelita grubego, swoistością na poziomie 90% w wykrywaniu zaawansowanych nowotworów i jedynie 13% czułością w wykrywaniu zaawansowanych zmian przednowotworowych. Test miał również 10% współczynnik wyników fałszywie dodatnich w wykrywaniu nowotworów.

Pomimo dużego zróżnicowania badanej populacji pod względem rasy i pochodzenia etnicznego, wyniki testu nie wykazały znaczących różnic, co sugeruje, że działał on jednakowo we wszystkich podgrupach. Jednakże wiek był czynnikiem, który odwrotnie wpływał na specyficzność testu, prawdopodobnie ze względu na specyficzne dla wieku sygnały metylacji bezkomórkowego DNA.

Czułość wykrywania raka jelita grubego tego bezkomórkowego testu DNA z krwi była wyższa niż w przypadku testu immunohistochemicznego w kale (67,3%), ale niższa niż w przypadku wielodocelowego testu DNA w kale (93,9%).

Jednakże czułość testu krwi była najniższa w wykrywaniu zaawansowanych zmian przednowotworowych w porównaniu z takimi testami, jak test metylowanego Septin9, test immunohistochemiczny w kale i test DNA z wielodocelowego kału.

Ponadto czułość testu różniła się także w zależności od stadium klinicznego raka jelita grubego i wynosiła 55% dla raka jelita grubego w I stadium i 81% dla raka jelita grubego w stadiach I do III.

Wnioski

Podsumowując, badanie wykazało, że test krwi do wykrywania raka jelita grubego przy użyciu bezkomórkowego DNA miał 83% czułość w wykrywaniu raka jelita grubego, czyli wyższą niż testy immunohistochemiczne na podstawie kału, ale niższą niż testy DNA na podstawie kału.

Jednak czułość testu w wykrywaniu zaawansowanych zmian przedrakowych była niższa niż w przypadku innych metod.

Chociaż test krwi stanowi szybką, stosunkowo bezbolesną i nieinwazyjną metodę badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego, wyniki te sugerują, że potrzebne są dalsze badania na większych populacjach, aby poprawić czułość i swoistość testu.

Źródła: