Badania pokazują, że psilocybina przebudowuje mózg na wiele tygodni

Badania pokazują, że psilocybina przebudowuje mózg na wiele tygodni

Pojedyncza dawka psilocybiny tymczasowo zakłóca i przebudowuje sieci mózgowe, powodując efekty, które utrzymują się od tygodni i mogą wyjaśniać jej wyjątkowe możliwości jako terapii psychiatrycznej.

W badaniu opublikowanym niedawno w czasopiśmieDane naukoweNaukowcy porównali ostry i trwały wpływ psilocybiny i metylofenidatu na łączność mózgu za pomocą precyzyjnego obrazowania funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (FMRI) u zdrowych osób.

Dlaczego wpływ psilocybiny na materię mózgu

Czy pojedyncza dawka psychodelika może zmienić mózg na tygodnie? Psilocybina, agonista receptora serotoninowego 2A, była szeroko badana pod kątem potencjalnego leczenia chorób psychicznych, takich jak depresja, stany lękowe, zaburzenia związane z używaniem alkoholu i zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.

Terapeutyczne działanie psilocybiny sugeruje głęboką i potencjalnie długoterminową zmianę w aktywności mózgu. Co ważne, tradycyjne metody obrazowania mają ograniczoną zdolność do uchwycenia tych zmian ze względu na niską rozdzielczość, artefakty związane z ruchem i zmienność między obiektami.

Zrozumienie, w jaki sposób psilocybina przebudowuje obwody nerwowe, jest niezbędne do udoskonalenia jej zastosowania terapeutycznego w psychiatrii. Konieczne są również dalsze badania, aby wyjaśnić, w jaki sposób zmiany w sieci mózgowej przyczyniają się do trwałych skutków psychologicznych i behawioralnych tego podejścia terapeutycznego.

O badaniu

Obecne randomizowane, podwójnie ślepe, krzyżowe badanie precyzyjnego obrazowania (PIDT) porównało skutki 25 miligramów (Mg) psilocybiny i 40 mg metylofenidatu u siedmiu zdrowych dorosłych w wieku od 18 do 45 lat z wcześniejszym doświadczeniem psychedelicznym. Obszerne sesje obrazowania podstawowego obejmowały strukturalny MRI, funkcjonalny MRI (RS-FMRI), FMRI zadaniowy (Task-FMRI) i obrazowanie widma dyfuzyjnego (DBSI).

Uczestnicy badania byli skanowani wzdłużnie od 60 do 90 minut po podaniu leku, w oknie maksymalnego efektu i przez okres do dwóch tygodni. Cztery osoby wróciły po sześciu miesiącach protokołu replikacji z drugą dawką psilocybiny.

Obrazowanie funkcjonalne wykonano przy użyciu skanera Siemens Prisma 3 Tesla z sekwencjami multi-echo (multi-echo) o wysokiej rozdzielczości. Każda wizyta obejmowała wiele 15-minutowych skanów RS-FMRI. Do oceny integracji sensorycznej podczas zadania FMRI wykorzystano zadanie zgodności audiowizualnej (AVC).

Wszyscy uczestnicy badania wypełnili także samodzielnie przygotowane kwestionariusze, takie jak Mini-International Personality Pool (Mini-IPIP) do analizy cech i 30-elementowy kwestionariusz (MEQ30) dotyczący subiektywnego działania leku. Pomiary fizjologiczne, w tym częstość akcji serca i częstość oddechów, rejestrowano za pomocą pulsoksymetru i pasa oddechowego.

Sesje terapii psychodelicznej były prowadzone przez przeszkolonych przewodników z wybraną muzyką i cieniami do powiek, aby wspierać skoncentrowane doświadczenie wewnętrzne. Obydwa leki podano wszystkim uczestnikom w losowej kolejności.

Protokoły bezpieczeństwa obejmowały ścisły monitoring medyczny, dostępność leków doraźnych i uzupełniające spotkania integracyjne. Ruch kontrolowano w czasie rzeczywistym za pomocą zintegrowanego monitorowania MRI (FirmM) z technologią Frame-Wise, która zapewniała natychmiastową informację zwrotną w celu ograniczenia ruchu podczas skanów.

Scharakteryzuj ostre i trwałe efekty neuronalne psilocybiny

Łączność funkcjonalna w stanie spoczynku ujawniła, że ​​psilocybina konsekwentnie zakłócała ​​komunikację wewnątrz i pomiędzy dużymi sieciami mózgowymi, szczególnie pomiędzy hipokampem a siecią trybu domyślnego (DMN). Zaburzenia te były widoczne zarówno podczas ostrego narażenia, jak i w niektórych przypadkach utrzymywały się do trzech tygodni.

Uczestnicy badania, którzy przeszli drugą sesję psilocybinową, wykazali podobne zmiany, co wskazuje, że efekty były powtarzalne u poszczególnych osób w czasie.

Subiektywne doświadczenia mierzone za pomocą MEQ30 były znacznie intensywniejsze po leczeniu psilocybiną w porównaniu z metylofenidatem. Wyniki dla takich dziedzin jak jedność, pozytywny nastrój, transcendencja i nieskuteczność wahały się od 3,4 do 3,8 w pięciopunktowej skali po leczeniu psilocybiną, co było porównywalne ze znacznie niższymi wynikami obserwowanymi w przypadku metylofenidatu.

Jeden z uczestników badania początkowo zgłosił silniejsze doświadczenia ze stosowaniem metylofenidatu. Jednakże oceny tej osoby zostały odwrócone podczas replikacji, co sugeruje, że osobiste oczekiwania i kontekst mogą wpływać na subiektywne wyniki.

Zwiększone tętno i częstość oddechów zaobserwowano po leczeniu obydwoma lekami psychedelicznymi, przy czym psilocybina zwiększała częstość akcji serca uczestników o 21,1 uderzeń na minutę (BPM) w porównaniu do 16,7 uderzeń na minutę po leczeniu metylofenidatem. Nie wystąpiły żadne poważne zdarzenia niepożądane; Jednakże zgłaszano łagodne objawy, takie jak nudności, lęk i ból głowy, które ustępowały samoistnie.

Analiza podobieństwa sieci potwierdziła, że ​​aktywność mózgu podczas leczenia psilocybiną konsekwentnie różniła się pomiędzy warunkami wyjściowymi i metylofenidatem. Jednakże różne skany psilocybiny od tego samego uczestnika pozostały podobne, podkreślając stabilność jej efektów neuronowych.

Leczenie psilocybiną tymczasowo zmniejszyło modułowość sieci mózgowej, która odnosi się do podziału systemów mózgowych na wyspecjalizowane jednostki. Redukcja ta powróciła do poziomu bazowego po ustaniu działania psilocybiny i może pomóc wyjaśnić zaobserwowany wzrost elastyczności psychologicznej i reaktywności emocjonalnej.

W porównaniu z poprzednimi próbami obrazowania psychedelicznego, obecny PIDT osiągnął wyższą jakość i głośność obrazowania. W rzeczywistości uczestnicy badania wykonali średnio około 40 użytecznych skanów RS-FMRI bez leku i prawie pięć skanów po podaniu leku.

Jakość danych została poprawiona dzięki monitorowaniu ruchu stałych komponentów w czasie rzeczywistym, szkoleniu uczestników i zastosowaniu sekwencji ME. Zadanie AVC dodało dalsze informacje na temat percepcji i uwagi w odmiennych stanach.

Podsumowując, metody te umożliwiły naukowcom analizowanie zmian wewnątrz obiektu z wysoką rozdzielczością i spójnością, ustanawiając nowy standard w badaniach obrazowania psychedelicznego.

Wnioski

Psylocybina indukuje spójne, powtarzalne i trwałe zmiany w łączności sieci mózgowej, szczególnie w DMN i hipokampie. Zmiany te były zgodne z doznaniami mistycznymi zgłaszanymi przez samych siebie i znacząco różniły się od tych wywołanych przez metylofenidat. Przejściowe zaburzenie modułowości mózgu obserwowane podczas ekspozycji na psilocybinę może wspierać otwartość emocjonalną i elastyczność poznawczą.

Podejście PIDT zastosowane w tym badaniu umożliwiło wysokiej jakości indywidualne obserwacje, które zwiększają naszą wiedzę na temat wpływu psychedelików na funkcjonowanie mózgu. Wyniki te stanowią podstawę do przyszłych badań i mogą mieć wpływ na kliniczne zastosowanie psilocybiny w leczeniu chorób psychicznych.

Źródła: