Nowe badanie łączy czynniki społeczne z różnicami rasowymi w wynikach utraty wagi.

Nowe badanie łączy czynniki społeczne z różnicami rasowymi w wynikach utraty wagi.

Chirurgia odchudzająca od dawna jest skuteczną metodą leczenia dla ponad 40 procent dorosłych Amerykanów zmagających się z otyłością. Poprzednie badania wykazały, że czarni pacjenci tracą ogólnie mniej na wadze po operacji bariatrycznej w porównaniu z innymi grupami rasowymi, ale mniej uwagi poświęcono związkom między czynnikami ekonomicznymi i społecznymi, które mogą pomóc wyjaśnić różnice w utracie masy ciała.

Nowe badania przeprowadzone przez Langone Grossman School of Medicine na Uniwersytecie Nowojorskim wykazały, że w latach 2017–2020 czarnoskórzy pacjenci, którzy przeszli rękawową resekcję żołądka – najczęstszą operację odchudzającą – po roku stracili o 6,2% mniej masy ciała niż ich biali odpowiednicy i o 4,9% mniej masy ciała niż pacjenci pochodzenia latynoskiego. Jednak dalsza analiza ujawniła, że ​​wydaje się, że czynniki niebiologiczne mają znacznie większą złożoność i wzajemne oddziaływanie, niż wcześniej sądzono.

Opublikowano online w czasopiśmieotyłośćWedług autorów badania jest to pierwsze badanie sprawdzające związek między różnymi czynnikami ekonomicznymi i społecznymi, w tym dochodami, problemami ze snem i stresem, a także różnicami między grupami rasowymi.

Nasze odkrycia wykazały różnice w wynikach chirurgii bariatrycznej, dzięki czemu możemy zająć się nimi i, w stosownych przypadkach, zapewnić zindywidualizowane wsparcie, które może pomóc w promowaniu najlepszych możliwych wyników. „

Melanie R. Jay, MD, profesor na wydziałach medycyny i zdrowia populacji na Uniwersytecie Nowojorskim Langone Health i główna autorka badania

Jak przeprowadzono badanie

Uczestnicy badania, którzy sami określili się jako osoby rasy czarnej, Latynosów lub rasy białej niebędącej Latynosami, byli rekrutowani ze szpitali Tisch na Uniwersytecie Nowojorskim oraz szpitala NYC Health +/Bellevue Hospital/Bellevue w okresie od czerwca 2017 r. do marca 2020 r. Naukowcy mierzyli całkowitą utratę masy ciała pacjentów, obwód talii, skład ciała, hormony i poziom glukozy we krwi – monitorując ich w wielokrotnych odstępach czasu w ramach wizyt w klinice i wypełniając kwestionariusze. ponad dwa lata.

Analizując dane od 297 pacjentów, badacze odkryli, że pacjenci rasy czarnej niebędący Latynosami tracili całkowitą wagę mniej w porównaniu z ich odpowiednikami pochodzenia latynoskiego i białego w niemal każdym okresie obserwacji. Czarni pacjenci również konsekwentnie zgłaszali wyższy poziom zaburzeń snu, odczuwanego stresu i doświadczeń związanych z dyskryminacją.

Natomiast nie zaobserwowano znaczących różnic w całkowitej masie ciała pomiędzy pacjentami pochodzenia latynoskiego i rasy białej. Stwierdzono również, że pacjenci rasy białej w okresie obserwacji długoterminowej mają lepszą kontrolę poziomu glukozy we krwi niż pacjenci rasy czarnej i latynoskiej.

Te różne powiązania podkreślają, jak różne doświadczenia i postrzeganie siebie w różnych grupach rasowych i etnicznych mogą wpływać na wyniki operacji. Konieczne są dodatkowe badania, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób szerszy zakres czynników społeczno-ekonomicznych może wpływać na te wyniki. „

Doktor Sally M. Vanegas, adiunkt na Wydziale Lekarskim i główna autorka badania

Doktor medycyny José O. Alemán, endokrynolog z NYU Langone i współautor badania, powiedział, że on i jego współpracownicy będą nadal analizować dane od uczestników badania, aby zbadać dodatkowe czynniki biologiczne, które mogą mieć wpływ na wyniki operacji odchudzających, w tym zmiany w ekspresji genów i mikrobiomie. „Jako społeczność kliniczna musimy szczerze przyznać, że te rozbieżności istnieją i podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do opieki”.

Oprócz doktora Jaya, doktora Vanegasa i doktora Alemána, pracownikami NYU Langone Health są dr Silvia Curado; dr Boyan Zhou; Ericka N. Merriwether, dr DPT; dr Nicholas Illenberger; Evelyn Armijos; Ann Marie Schmidt, lekarz medycyny; Christine J. Ren-Fielding, lekarz medycyny; Manish S. Parikh, lekarz medycyny; i Brian D. Elbel, MPH, PhD.

Badanie uzyskało wsparcie instytucjonalne ze strony NYU Langone Health i uzyskało wsparcie od darczyńców za pośrednictwem Fundacji Rodziny J. Iry i Nicki Harris, grantu AHA Ignition Center Grant (17SFRN33590133) oraz Instytutu Nauk Klinicznych i Translacyjnych (CTSI), który jest wspierany przez National Center for Advancing Translational Sciences (NCATS), część National Institutes of Health, w ramach grantu o numerze UL1TR001445. Doktor Vanegas otrzymał częściowe wsparcie z grantu 2T32HL098129 przyznanego przez Narodowy Instytut Serca, Płuc i Krwi. Doktor Alemán otrzymał częściowe wsparcie od K08DK117064 z Narodowego Instytutu Cukrzycy oraz Chorób Trawiennych i Nerek oraz Fundacji Doris Duke. Doktor Jay był częściowo wspierany przez Narodowy Instytut Serca, Płuc i Krwi (K24 HL165161-01A1).

Źródła: