Wczesna TAVR wykazuje największą redukcję częstości udarów u pacjentów w wieku 65–70 lat

Wczesna TAVR wykazuje największą redukcję częstości udarów u pacjentów w wieku 65–70 lat

Nowa analiza pochodząca z wczesnego badania TAVR wykazała, że ​​pacjenci w wieku od 65 do 70 lat odnieśli największe korzyści ze strategii wczesnej interwencji polegającej na przezcewnikowej wymianie zastawki aortalnej (TAVR) w porównaniu z innymi grupami wiekowymi, szczególnie pod względem ryzyka udaru oraz związku ze śmiercią, udarem i niewydolnością serca, a także niepowodzeniami szpitalnymi. Wyniki późnych wyników zaprezentowano dzisiaj podczas sesji naukowych Towarzystwa Angiografii i Interwencji Sercowo-Naczyniowych (SCAI) 2025.

Co roku u 300 000 Amerykanów diagnozuje się tę poważną chorobę, która pojawia się, gdy zastawka aortalna w sercu ulega zwężeniu lub zablokowaniu. Zwykle stosowane są dwie strategie leczenia bezobjawowych, ciężkich wskazań. Nadzór kliniczny (CS) obejmujący rutynowe monitorowanie i wymianę zastawki aortalnej tylko w przypadku wystąpienia objawów lub wymianę zastawki aortalnej. U pacjentów z bezobjawową, ciężką AS wczesne badanie TAVR wykazało, że wczesna strategia TAVR była skuteczniejsza niż CS w przypadku pierwszorzędowego punktu końcowego, jakim był zgon, udar mózgu lub nieplanowana hospitalizacja z przyczyn sercowo-naczyniowych. Niniejsza prezentacja danych stanowi pierwszy raport z randomizowanego, kontrolowanego wczesnego badania TAVR oceniającego, czy wiek pacjenta powinien wpływać na podejmowanie decyzji o czasie zabiegu u pacjentów z bezobjawową, ciężką AS.

Głównymi celami badania była ilościowa ocena zgonów, udarów mózgu i nieoczekiwanych hospitalizacji z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Naukowcy odkryli 901 pacjentów z bezobjawową, ciężką AS i umieścili 455 w grupie wczesnego TAVR i 446 w grupie CS. Średni czas obserwacji wynosił 3,8 roku. Wyjściowa charakterystyka i stan zdrowia były podobne w obu grupach leczenia.

W obu grupach pacjentów starszy wiek wiązał się z większą częstością zgonów, udarów mózgu i hospitalizacji z powodu HF w okresie do pięciu lat po rozszerzeniu badania. Wczesny TAVR wykazał przewagę nad CS we wszystkich grupach wiekowych. Pacjenci w wieku od 65 do 69 lat poddani wczesnej TAVR odnieśli największe korzyści, zmniejszając ryzyko udaru (0% wczesny TAVR w porównaniu z 13% CS) i mieli sześciokrotnie mniejszą częstość zgonów, udarów mózgu lub hospitalizacji z powodu HF w porównaniu z pacjentami, którzy przeszli CS (4,7% w porównaniu z 25,6%) do pięciu lat po rozszerzeniu CS (4,7% w porównaniu z 25,6%). Największą korzyść w zakresie ryzyka udaru osiągnęli także pacjenci w wieku powyżej 80 lat, przy czym wczesna strategia TAVR wiązała się z 4-krotną redukcją częstości występowania udarów w ciągu 5 lat w porównaniu z obserwacją kliniczną.

Wyniki te są ważne i podkreślają korzyści wynikające z wczesnej interwencji u młodszych pacjentów z bezobjawowym ciężkim zwężeniem aorty, szczególnie w odniesieniu do ryzyka udaru, powikłania, którego pacjenci najbardziej się obawiają. Odkrywamy, że nieleczone samo zwężenie aorty może być ważnym czynnikiem ryzyka udaru mózgu. Podsumowując i biorąc pod uwagę korzyści i brak ryzyka u pacjentów w wieku co najmniej 65 lat, we wszystkich grupach wiekowych należy preferować wczesną TAVR zamiast nadzoru klinicznego. „

Philippe Genereux, lekarz medycyny, dyrektor programu strukturalnego serca w Gagnon Cardionaczyniowe Institute w Morristown Medical Center, Morristown, New Jersey, główny badacz wczesnego badania TAVR i główny autor badania

Źródła: