Zapalenie i supresja immunologiczna powodują raka piersi u starzejących się kobiet

Zapalenie i supresja immunologiczna powodują raka piersi u starzejących się kobiet

Postęp raka piersi związany z wiekiem i po menopauzie pozostaje poważnym wyzwaniem, a coraz więcej dowodów wskazuje na rolę cytokin prozapalnych i chemokin CXC w rozwoju nowotworu i układu odpornościowego. W miarę starzenia się światowej populacji zrozumienie skomplikowanych powiązań między starzeniem się, stanem zapalnym i postępem nowotworu staje się coraz ważniejsze.

Procesowi starzenia towarzyszą zmiany w mikrośrodowisku nowotworu, obejmujące sztywnienie macierzy pozakomórkowej i akumulację zapalnych mediatorów immunologicznych, takich jak interleukiny (IL-6, IL-8), czynnik martwicy nowotworu (TNF), transformujący czynnik wzrostu (TGF) i chemokiny CXC (CXCL1, CXCL9, CXCL10, CXCL11, CXCL12). Czynniki te przyczyniają się do wzrostu nowotworu, przerzutów i sygnalizacji immunologicznej, szczególnie u kobiet po menopauzie.

Przewlekły stan zapalny wywołany otyłością dodatkowo zwiększa ryzyko, ponieważ nadmiar tkanki tłuszczowej prowadzi do nadprodukcji cytokin i adipokin. To środowisko zapalne zwiększa agresywność nowotworu, wpływa na naciekanie komórek odpornościowych i zmienia sygnalizację hormonalną, zwiększając w ten sposób podatność na raka piersi u kobiet po menopauzie. Badania wykazały, że zwiększone poziomy CXCL8/IL-8 i CXCL12/CXCR4 korelują z progresją nowotworu, co czyni te ważne cele dla potencjalnych interwencji terapeutycznych.

Kluczowym aspektem postępującego raka piersi są zaburzenia regulacji układu odpornościowego, w szczególności zmniejszenie liczby limfocytów naciekających nowotwór (TIL) i upośledzona odpowiedź na inhibitory punktów kontrolnych układu odpornościowego. Fenotyp wydzielniczy związany ze starzeniem się (SASP), charakteryzujący się uwalnianiem cytokin zapalnych, odgrywa kluczową rolę w tym procesie, przyczyniając się zarówno do wzrostu nowotworu, jak i supresji immunologicznej. Pronowotworowe działanie IL-6, IL-1β i CXCL podkreśla znaczenie zapalenia wywołanego cytokinami jako strategii terapeutycznej.

Postępy w interwencjach teranostycznych skupionych na modulacji cytokin i chemokin dają nadzieję na poprawę leczenia raka piersi u starszych kobiet. Zajmując się wzajemnymi związkami między starzeniem się, otyłością, stanem zapalnym i funkcją układu odpornościowego, badacze dążą do opracowania spersonalizowanych terapii, które łagodzą progresję nowotworu, zachowując jednocześnie nadzór immunologiczny.

Wraz ze wzrostem częstości występowania raka piersi u kobiet po menopauzie zapotrzebowanie na innowacyjne podejścia ukierunkowane na szlaki zapalne nigdy nie było tak pilne. Rozszyfrowując złożone mechanizmy molekularne leżące u podstaw progresji nowotworu, społeczność naukowa toruje drogę skuteczniejszym i dostosowanym do indywidualnych potrzeb strategiom leczenia, które mogą znacząco poprawić wyniki pacjentów.

Źródła: